Vorige week zaterdag speelde Philidor 2 de eerste KNSB-ronde in een nieuw seizoen. Met vier nieuwe spelers in de basisopstelling is het team behoorlijk aangepast. Teamleider Frank Zeven was verhinderd vanwege een reünie, dus mocht ik de honneurs waarnemen. Het is altijd even afwachten of alles wel zo netjes verloopt bij zo’n eerste wedstrijd met andere mensen en een invalteamleider. Er waren nog drie invallers nodig, bijvoorbeeld. Omdat Philidor 3 pas volgende ronde speelt, waren de invallers redelijk snel gevonden, maar de invallers zitten niet in de appgroep en van sommige nieuwe leden had ik nog geen telefoonnummer. Daarnaast heeft Voorschoten heeft de bekende kerkzaal ingewisseld voor een buurthuis. Dat maakt het allemaal iets lastiger, dus.
Via allerlei appjes en toevallige ontmoetingen bij andere schaakclubs heeft toch iedereen de juiste informatie gekregen. Uiteindelijk was iedereen op de juiste plek op de juiste tijd. Nou ja, dat wil zeggen de formele aanvangstijd van 13.00 uur. Voorschoten 2 zat namelijk vanaf 12.00 uur al op ons te wachten! Vanwege dezelfde reünie als die van Frank wilde men graag wat eerder starten en was gevraagd om 12.00 uur te beginnen. Die vraag is echter nooit aangekomen, dus ik had toch een vreemd gevoel toen ik om 12.15 werd gebeld waar we bleven en of we toch zo snel mogelijk wilden komen.
De wedstrijd begon dus een beetje vreemd. Aan bord 1 zat onze nieuwe aanwinst Artur Margaryan tegen de sterkste speler van Voorschoten 2. In Armenië is schaken een schoolvak en ik denk dat Artur daar mooie rapportcijfers voor heeft gehaald. Enigszins ongelukkig raakte hij een pion kwijt, maar Artur zette gewoon zijn aanval met een pion minder op. Zijn tegenstander deed niet zoveel terug en werd al onder de voet gelopen.
Aan bord 8 wikkelde jeugdig talent Sabin Teianu af naar een toreneindspel met een actievere toren, maar de stelling was verdedigbaar en snel kwam men daarom remise overeen.
Niet snel daarna scoorde Wadim een vlotte overwinning.
Twee punten voorsprong is goede start, maar de wedstrijd is daarmee nog niet gewonnen. Een aantal borden stond zorgelijk en we liepen al snel de nodige achterstand op.
Jonathan Vijver zag zijn gambietpion niet meer terug. Nadat de compensatie ook verdween was het eindspel niet meer te houden.
Een tweede nul kwam uit een positionele partij waarin Yannick van Efferen een pion zomaar zag doorlopen.
Jan van der Knaap had met zwart al snel te kampen met een gedekte vrijpion op e6 en een koning die niet veilig kon rokeren. Dat gaf wit een voordeel dat uiteindelijk leidde tot verlies. Daarmee was de tussenstand omgeslagen naar 3,5 – 2,5 in het voordeel van Voorschoten 2. De overige twee partijen stonden niet bepaald op winst, maar de overgebleven strijders probeerden er het beste van te maken.
Ikzelf raakte een pion achter en kon alleen maar de stelling zoveel mogelijk gesloten houden. Het leverde een partij met op met nogal veel wachtzetten van mijn kant van het type Te1-e2-e1-e2 dreigt Te1. Uiteindelijk opende zwart de stelling en leek het een kwestie van techniek. Eén misgreep gaf mij een onverwachte kans om remise maken. Na afloop dacht ik toch wel wat complimenten te mogen oogsten voor mijn taaie verdediging. “Jammer van de witbeurt dat je zo snel een pion kwijtraakt,” was het zuinige commentaar van medespelers. Ook een teamleider krijgt het respect niet vanzelf.
De stand kwam daarmee op 4-3, dus waren alle ogen gericht op Jan Bertus Molenkamp, die als laatste bezig was. In een lange gelijk opgaand eindspel had hij met veel geduld een pion veroverd. Een 4-4 leek opeens mogelijk, totdat er plots twee pionnen verloren gingen. Er doemden twee vrijpionnen op, ieder op een andere helft van het bord. Dat kon hij niet meer bolwerken. Een 5-3 verlies was daarmee een feit. Helaas, maar de volgende ronde is op 7 oktober. Alle externe teams komen dan in actie. Philidor 2 speelt thuis tegen LSG 3. Dan hebben we dus een nieuwe kans.