Een mens moet verheven zijn en toch bescheiden blijven
Geplaatst op 22 februari 2020 in Evenementen door de redactie
De titel is een citaat van Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.
Door Jan van der Knaap
Afgelopen maandag 17 februari was er weer het jaarlijkse bokkenbekertoernooi. Dit toernooi wordt altijd gehouden na de ALV van februari en is een snelschaaktoernooi met voorgift. De voorgift is afhankelijk van het Eloverschil. Meer dan 150 punten betekent de voorgift van een pion, meer dan 300 punten een licht stuk, meer dan 450 punten een toren en meer dan 600 punten een dame. In de praktijk blijkt het voor de zwakkere speler door het snelschaaktempo dan toch nog vrij lastig om te winnen. Vier jaar geleden werd Charles Gebhardt nog kampioen, maar vaak zijn het de reguliere sterkere spelers die boven komen drijven. Afgelopen jaar wist Thijs Roorda het toernooi op zijn naam te schrijven, en ook dit jaar zou de finale weer gespeeld worden tussen twee spelers uit de hogere Elo regionen.
De bokkenbeker zelf is niet een of ander pompeus gedrocht in de vorm van een evenhoevige, maar een elegant kleinood bestaande uit een sokkel met daar bovenop een gouden pion (niet te verwarren met de gouden pion bokaal). Het is kortom een bokaal die voortvloeit uit de sociaal-democratische traditie van L.S.C. Philidor. Het moge zo vlak na het honderdjarige jubileum jaar nu wel genoegzaam bekend zijn: L.S.C. Philidor is in 1919 opgericht als voortvloeisel van de sociaaldemocratische beweging, aan het begin van de vorige eeuw, om het arbeidersvolk te verheffen. Of het schaken daarvoor het juiste instrument is, is een vraag die Roel in ’t Veld afgelopen jaar heeft proberen te beantwoorden in zijn lezing in de bibliotheek. De tekst daarvan is nog terug te vinden op deze website. Insgedachte de uitspraak van Chinese filosoof Lao-Tse in de titel boven dit stuk is de bokkenbeker een bescheiden bokaal. Dat is geen probleem als de prijswinnaar een arbeidersnaam heeft als wijlen Peter Bon, Ab Smit, Frank Zeven of de socialist Ed Pot. Maar je moet natuurlijk niet Baron De Girard de Mielet van Coehoorn heten. Dat past niet op de sokkel.
Het indelen van het toernooi is altijd even gedoe. De ALV in februari is meestal rond 21.00 uur afgelopen, waarna zo snel mogelijk moet worden ingedeeld, zodat de prijsuitreiking nog op een normaal tijdstip kan plaatsvinden. Na wat gepuzzel werd er dit jaar gespeeld in twee groepen van 8 personen. De overige deelnemers van de ALV gaven er de voorkeur aan om een rapidtoernooi te gaan spelen, of om de ALV aan de bar voort te zetten.
In de “A”poel had ik hoge hoge verwachtingen van Job Segers. Hij lijkt me een handige snelschaker met een relatief lage rating. Hij kon het echter toch niet redden tegen Thijs Roorda, Bert van de Marel en Frank Zeven. Thijs liep een nederlaag op tegen Henk Postma. De voorgift van een dame was blijkbaar iets teveel van het goede om Henk nog door zijn vlag te kunnen drukken. Uiteindelijk won Bert van de Marel deze poule. In de “B”groep leek Pim Braggaar me de grootste kanshebber. Ook zo’n speler met een relatief lage Elo rating, maar een handige snelschaker. Zijn rating was echter 6 punten te hoog om tegen Leonore Braggaar een licht stuk voorsprong te krijgen. Nu was het maar een pion, en dat was niet voldoende tegen Leonore, die deze poule won.
De finale ging dus tussen Bert en Leonore. Een reguliere snelschaaktweekamp dus, zonder voorgift. Leonore won de eerste partij met wit, en Bert won de tweede partij. Voor de beslissing werd besloten tot een armageddonpartij. Hierbij had de zwartspeler 4 minuten en de witspeler 5 minuten. Bij remise geldt zwart als de winnaar. Door loting werd Bert als de witspeler aangewezen. Leonore zou dus genoeg hebben gehad aan remise, maar won met zwart, en is dus de nieuwe kampioen.
Bij de prijsuitreiking was er nog even een klein dilemma. Leonore had de bokkenbeker al twee keer eerder gewonnen, maar heette toen nog gewoon Leonore Braggaar. Afgelopen jaar is ze echter getrouwd, en nu heet ze Leonore Biemans-Braggaar. Niet van adel, toch lange naam. Met getrouwde vrouwen was blijkbaar geen rekening gehouden, toen de bokkenbeker werd gekocht. Scheiden bleek voor Leonore geen optie. Na kort overleg werd er besloten om toch maar haar meisjesnaam op de beker te laten graveren. Mocht de bokkenbeker ooit vervangen moeten worden omdat de sokkel helemaal vol gegraveerd is, dan moet er toch maar wat groters gekocht worden. Die Lao-Tse is toch al zo’n 2600 jaar dood.
De Zwarte Pion – Philidor A
Geplaatst op 22 februari 2020 in Philidor A door de redactie
Door Jan Aart van der Steen
In de ALV van afgelopen maandag deed onze wedstrijdleider extern terecht een oproep om meer verslagen over de competitiewedstrijden in de Leidsche Schaakbond. U vraagt…
Vorig jaar zomer heb ik besloten een nieuwe studie op te pakken, wat betekent dat ik donderdagavond tot acht uur in de collegebankjes in Amsterdam zit. Daarmee worden wedstrijden ‘in de polder’ op die dag problematisch, als je niet met een half uur tijdachterstand wil beginnen. Gelukkig hadden we voor de uitwedstrijd in Lisse een uitstekende invaller in Jan Bertus.
Philidor A heeft tot nu toe een goede campagne gespeeld. Tegen het verrassende team (verassend bij zowel de uitslagen als in de wisselende opkomst) van Leiderdorp werd gelijkgespeeld, waarna vervolgens werd gewonnen van AAS en LSG A. Doordat de Hoofdklasse dit jaar uit negen deelnemers bestaat is de stand na vijf rondes onoverzichtelijk; door de ongelijk aantal gespeelde wedstrijden. In verliespunten gemeten staan Philidor en Voorschoten bovenaan. De favoriet en winnaar van de vorige editie heeft al zes verliespunten en daarmee lijkt prolongatie wel bekeken voor LSG A.
Goed, dus de wedstrijd op donderdag 20 februari tegen De Zwarte Pion uit Lisse. Deze club speelt in ’t Poelhuys, wat op een paar honderd meter afstand ligt van de plek waar mijn wieg 50 jaar geleden stond. Het vriendelijke buurtcentrum was verder bevolkt met sjoelers, line-dancers en drie-banders. Kortom, een drukte van jewelste, maar helaas maar een paar schakers, naast deelnemers aan de wedstrijd.
DZP is vorig jaar gepromoveerd en misschien voor onze jeugdige lezertjes leuk om te weten: heeft een zeer behoorlijke historie op schaakgebied. Zo’n 25 jaar geleden speelde DZP KNSB (2de klasse). Sommige van die namen zijn nog terug te vinden in het huidige team. De sterspelers toen waren leeftijdsgenoot Richard Godijn en de nu voor Haarlem uitkomende Jan Bakker speelde voor dat team. Later speelde ook Dennis de Vreugd bij DZP.
Bij mijn binnenkomst, rond kwart voor negen, stond het bord van Frank al in de fik. De tegenstander had flink materiaal geïnvesteerd en was bezig de witte koning uit te roken. Frank was nog redelijk bekend met deze aanvalspoging, bleef kalm en kon al iets na negenen het eerste punt noteren toen zwart misgreep en nog meer materiaal achter kwam. 0-1.
Het volgende punt kwam van Herman die een stuk in het vroege middenspel veroverde. Zwart spartelde nog wat tegen maar werd via enkele vakkundige penningen opgeknoopt. 0-2. Het was inmiddels wel duidelijk dat de matchpunten mee terug naar Leiden zouden gaan, want ook op de overige borden stonden de onzen goed. Alleen over het tijdverbruik bij een enkel maakte ik mij wat zorgen.
Op het eerste bord speelde Bert in redelijk kenmerkende stijl; een opening die overbekend is, waarna met kleine middelen voordeel werd gepakt en steeds verder uitgebreid. Zwart kwam steeds meer in de knoop en verloor uiteindelijk have en goed. 0-3 rond de klok van 10 uur.
Daarna duurde het nog opmerkelijk lang voordat de volgende beslissingen vielen. Het tempo van 75 minuten + 30 seconden increment is echt compleet anders dan wat we kennen van de zaterdagen en het komt vaak voor dat mensen nu over de vijf minuten op de klok duiken.
De volgende uitslag was aan bord zes waar Jan misgreep in onduidelijke stelling. Wit liet nagenoeg alle ruimte in het centrum en koningsvleugel aan zwart en vlocht wat kleine dreiginkjes in over de open c-lijn. Na het openen van de stelling in het centrum bleken er gaten in het zwarte kamp te vallen, die met vooral een actieve dame niet meer konden worden dichtgelopen en een stuk verloren ging. 1-3. Huiswerk voor Jan om te kijken of in plaats van een opstoot in het centrum een opening forceren over de h-lijn (waar de zwarten ver in de meerderheid waren) gecontroleerder en gevaarlijker zou zijn geweest.
De matchpunten werden min of meer gelijktijdig binnengebracht door Stef en Guido. Waar Stef een kruip-door sluip-door potje had, stond Guido al snel overheersend en was het wachten op de genadeklap. De zwarte velden rondom de koning van de tegenstander werden veroverd, zware stukken richting de koningsstelling gedirigeerd en positioneel zag het er allemaal erg fraai uit. Maar Guido’s tegenstander wenste niet mee te werken en wist met listig tegenspel het nadeel enigszins binnen de perken te houden en te voorkomen dat hij direct omviel. Met het ruilen van de laatste stukken bleef er tenslotte een simpel gewonnen pionneneindspel over en zette Guido het team op 1-4.
Stef had ondertussen water uit een steen geknepen en vlocht nu de ene na de andere dreiging over de zwarte velden in de stelling. Op het tijdverbruik na (Stef speelde vrij lang op zijn increment) werd de laatste fase gecontroleerd uitgetikt en stonden we op 1-5.
De volgende uitslag werd genoteerd bij Willem-Jan die zeer comfortabel uit de opening kwam en hier dacht ik dat we ook op een punt afstevenden. Een kwaliteit werd gewonnen. Na wat verdere schermutselingen bleek dat het witte loperpaar ijzersterk werd, zeker na verdere opening van de stelling. De ene na de andere zwarte pion kwam onder vuur. Uiteindelijk werd een redelijk dynamisch evenwicht bereikt en tot remise besloten.
Als laatste was Jan-Bertus bezig op bord acht, tegen de op papier zo’n beetje sterkste Lissenaar. De zwarte structuur was enigszins versplinterd (triple c-pion), maar daartegenover kon onze man behoorlijk wat activiteit ontplooien, vooral door druk op g2. Met 2T en ongelijke lopers leek mij de stelling gunstig voor zwart, hoewel niet makkelijk te zien hoe precies verder te komen. Wit speelde m.i. een prima pot en wist langzaam maar zeker de druk te verminderen en daarna gaven de extra pionnen (inmiddels drie) de doorslag. 2,5-5,5 voor Philidor, min of meer in lijn met de verwachting van Dr. Elo.
Volgende ronde is op 9 maart tegen de andere promovendus: Alphen.
Philidor op kop na vlotte winst op Westland (5,5-2,5)
Geplaatst op 2 februari 2020 in Philidor 1 door de redactie
Door Michiel Vergeer
Na een lange winterstop zonder winter ging de KNSB -competitie zaterdag in het Denksportcentrum verder met de vijfde ronde. Philidor 1 stond met drie teams op een gedeelde tweede plaats, een punt achter koploper Messemaker. Dus winnen tegen de fusieclub uit het Westland was het devies.
Zelf speelde ik als invaller in Philidor 2. Toen ik daarmee klaar was hoorde ik van voorzitter Gerard Visscher dat de onzen goed bezig waren. Zelf zag ik dat tacticus Maarten aan bord 8 zijn loper precies tussen toren en dame plaatste met directe winst. Guido en Arres stonden al beter en wonnen niet lang daarna. Grappig om te zeggen dat de 3-0 werd behaald door drie witspelers! Na zo’n voorsprong kon Frank met zwart aan bord 1 genoegen nemen met remise. Op weg naar de tijdcontrole haalde Leonore, ook met wit, de winst binnen. Zij viel fel aan op de zwarte koning, liet haar dame zelfs slaan om zelf dodelijk met de toren op g7, gedekt door de loper, toe te slaan. Stef zocht met zwart de winst in de koningsaanval met loper en zware stukken maar het lukte net niet. Door zijn remise stonden we 5-1 voor.
Nog twee partijen na de tijdcontrole. Nico leek in een open stelling tegen de op ELO-papier sterkste tegenstander de kwaliteit te winnen en meer pionnen over te houden, maar de tegenstander wist toch een scherpe aanval op de koning in te zetten. Thijs stond al lange tijd op een vol bord onder druk. Die druk kostte eerst de kwaliteit en daarna viel zijn stelling helemaal in duigen (5-2). De tegenstander van Nico dacht lang na of hij zijn aanval met dame en toren kon bekronen maar zag dat bij forceren Nico met zijn pluspionnen nog zou kunnen winnen. Door deze remise wonnen we met 5,5 tegen 2,5.
We waren daarna benieuwd naar de andere uitslagen. Koploper Messemaker verliest in Aalsmeer, nummer 2 VAS verliest van DD. Daardoor staan wij nu op kop met acht matchpunten, een banddikte voor SOPSWEPS dat ook acht matchpunten heeft maar een half bordpuntje minder. Zinderende spanning in deze klasse!
Topdrukte door drie externe wedstrijden
Geplaatst op 14 januari 2020 in Philidor A , Philidor C , Philidor D door de redactie
Philidor A wint van LSG A met 5,5-2,5
Geen spiegeleffect en ook geen oneindige reeks, maar “gewoon” 12 partijen achter elkaar.
Voorafgaand was ik er niet gerust op. Drie externe wedstrijden in één zaal, zou dat wel goed gaan? Het was naar mijn weten nog niet eerder gebeurd. Het leverde in ieder geval unieke plaatjes op. En zouden er nog wel genoeg spelers zijn om de interne competitie te kunnen laten door gaan? En zo ja: was daar dan nog wel plaats voor? Uiteindelijk bleken de zorgen onterecht en zou de avond organisatorisch vlekkeloos verlopen.
Philidor A speelde tegen het hoogste team van LSG. Ik heb er niet veel van gezien, maar ik denk dat voorafgaand aan de wedstrijd er niet van werd uitgegaan dat op de twee hoogste borden remises zouden worden behaald. Thijs Roorda en Stef van der Zon kregen het echter voor elkaar. En dus niet tegen de minsten: Edwin van Haastert en Arthur Pijpers waren hun respectievelijke tegenstanders. Van der Steen, van der Marel, van Briemen en van der Knaap wisten te winnen. Gevolg: aan het eind van de avond stond er een prachtige winst van 5,5 – 2,5 op het scoreformulier. U kunt de partij van Manfred Kindt tegen Bert van der Marel naspelen. Zeer de moeite waard om te doen: een dameoffer blijkt, 29 zetten later, winnend!
Philidor D beleefde een goede avond. Wist het team tegen Leiderdorp C te herstellen van de zware nederlaag (5-1) tegen de Vrijpionnen? Invalster en debutante Inci Erbilen gaf in ieder geval het goede voorbeeld door haar partij winnend af te sluiten. Bij een stand van 2,5-2,5 was alleen Roel in ’t Veld op bord 1 nog aan het spelen. In een gecompliceerde stelling met penningen en dreigende aftrekschaken zag zijn tegenstander een simpele mat in 1 over het hoofd: Ook winst voor Philidor D dus. Met vier matchpunten uit drie wedstrijden is nog van alles mogelijk voor dit team.
Vooraf was duidelijk dat Philidor C het zwaar zou krijgen tegen Leithen A. Het gemiddelde rating-verschil bedraagt namelijk 377 punten (Philidor C: 1645 tegen Leithen A: 2022). Toch leek na twee uur spelen eventjes hoop op een gelijkspel of meer gerechtvaardigd. Op de laagste borden wisten Pot en de Ruyter beiden te winnen en zij brachten daarmee de tussenstand op 2-2. Paul Oudshoorn leek ook een goede kans op winst te hebben door een ver opgerukte vrijpion. De stelling van teamleider van den Bosch op bord 1 scheen ook niet slecht: twee vooruitgeschoven verbonden pionnen leken een verlies van een paard te compenseren. Job Segers stond qua materiaal en positie ogenschijnlijk gelijk. Een tactisch knap grapje van zijn tegenstander dwong hem echter plotseling tot overgave. Paul Oudshoorn kwam uiteindelijk in een eindspel terecht van dame en twee pionnen tegen dame (in zijn voordeel). Tegen Ornett Stork is dat lastig om te winnen en beide heren kwamen daarom remise overeen. Op bord 1 wist even later de qua rating sterkste speler van Leithen, Alexandr Mityaev, overtuigend aan te tonen dat de beide pionnen toch geen partij waren voor zijn paard. De verwachte ruime nederlaag kwam er zodoende toch: 2,5-5,5.
Ook het andere gedeelte van de speelzaal werd volledig in gebruik genomen
Gelijkwaardige strijd om de beker
Geplaatst op 13 januari 2020 in Schaakfragment , Verslagen etc. door Willem
Donderdag 9 januari speelde Philidor een bekerwedstrijd in en tegen Voorschoten. Ik zeg dat maar vast aan het begin, anders kunt u wellicht geen touw vastknopen aan mijn relaas.
Sinds de openstelling van de regionale en landelijke competities voor alle belangstellende teams zijn er in feite twee parallelle universa met geheel eigen natuurwetten ontstaan. Waar de KNSB-competitie al twee jaar van tevoren de speeldata vastlegt, rekening houdend met de Bundesliga en het Tatatoernooi, daar had de LSB-competitie vorig jaar een indeling die pas in oktober gepubliceerd werd met onder andere wedstrijden die al binnen een week na de bekendmaking en zonder nadere kennisgeving plaats moesten vinden. Dit verschil in mentaliteit komt natuurlijk door het hoge ons-kent-ons-karakter van de goedwillende amateurs in de Leidse regio tegenover de landelijke bond met zijn professionele medewerkers. Bij de LSB-beker, want daar gaat dit verslag over, is dit verschil nog duidelijker. De clubs moeten onderling een datum afspreken en, ja echt waar, de speelsterkte onderling afstemmen. Ik voorspel dat het zal niet lang duren voordat een Aziatisch goksyndicaat hier lucht van krijgt en erop inspringt. Dan kunt u uw geld overigens het beste op een 4½ – 3½ uitslag zetten. Bij drie van de vier reeds gespeelde matches kwam deze uitslag op de borden en ook in de onderhavige wedstrijd waren de teams aan elkaar gewaagd. De onderlinge afstemming heeft dus wel degelijk invloed.
Meedoen lijkt echter belangrijker dan de wil om te winnen. Stel dat we de volgende ronde aan het einde van de week uit moeten spelen tegen een club in de periferie van de LSB. Nee, daar wilden we niet aan denken. Traditiegetrouw doet Philidor toch ieder jaar mee aan de beker. Het is wel degelijk een serieuze prijs. De herinnering aan de bekerwinst van vier jaar geleden werd door de drie aanwezigen uit het sterrenteam van destijds nogmaals gememoreerd om ons voor de wedstrijd op te laden. Teamleider Frank Zeven had de ondankbare taak spelers te vinden voor deze wat ondergewaardeerde wedstrijden, alle afspraken te maken met de tegenstander, weken te moeten wachten op een antwoord, zich te verdiepen in de gewijzigde regelgeving. Nou ja, we zijn erg blij dat hij dat geheel belangeloos heeft gedaan. Frank bedankt, het waren twee fantastische wedstrijden.
Twee maanden na de eerste contacten traden uiteindelijk trad het viertal Frank Zeven, Wessel Braggaar, Jan van der Knaap en Willem van Briemen aan tegen Voorschoten. Voor de goede orde moet u weten dat er tweemaal een rapidpartij tegen dezelfde tegenstander wordt gespeeld. Door het snelle tempo heeft niet iedereen genoteerd en heb ik ook niet veel van de andere partijen kunnen volgen. Toch heb ik meer gezien dan de anderen, omdat ik tweemaal als eerste klaar was. In de eerste partij stond ik twee pionnen achter en dachten mijn teamgenoten na het snelle einde dat ik wel verloren zou hebben. Dat is in mijn geval meestal een terechte aanname, maar nu ging het toch echt om correcte pionoffers. Zwart heeft zelfs een hele fraaie kans laten liggen.
Toen ik na een verblijf aan de bar weer in de zaal terugkeerde, waren de andere partijen nog bezig. Het incrementele speeltempo maakt dat het einde van de partij niet zo snel door een grove blunder wordt veroorzaakt. Pas na lange tijd vielen de beslissingen. Wessel had minder pionnen en toen zijn tegenstander loskwam was dat beslissend. Frank en Jan konden beiden het verzet van de tegenstander niet breken en kwamen remise overeen. Een 2½ – 1½ achterstand dus. In de tweede ronde mochten we dit met verwisselde kleuren proberen recht te zetten. Opnieuw was ik (ditmaal met wit) als eerste klaar.
Wessel verloor zijn partij, nadat hij in de opening een pion kwijtraakte. Hij had dan ook een erg sterke tegenstander. Voorschoten had namelijk een jeugdspeler met een lagere rating opgesteld en dit gecompenseerd met spelers die op papier sterker dan de onzen waren. Slim, want jeugdspelers spelen notoir sterker dan hun Elo kan bijhouden. De partij van Frank eindigde wederom in remise, zodat Jan als laatste moest winnen voor lijfsbehoud. Heel duidelijk leek dat allemaal niet in tijdnood, maar toen zijn tegenstander een toren weggaf, was het benodigde punt binnen. Een uitslag van 4 – 4, terwijl er maar één team door mag naar de volgende ronde. Menigeen dacht aan snelschaken, zoals dat in voorgaande jaren gebruikelijk was. Maar hoeveel potjes en met welk speeltempo wist eigenlijk niemand. Een raadpleging van het reglement op internet leverde de verrassende conclusie op dat het laagste bord uit resultaten moet worden geschrapt. En daar zat nou net de lager geklasseerde jeugdspeler waar Jan met 1½ – 2½ van gewonnen had. Dat betekent dat het bekeravontuur weer voorbij is. Misschien kunnen we afspreken dat bij 4 – 4 het team met de laagste rating doorgaat naar de volgende ronde.
Bert van de Marel voor Thijs Roorda snelschaakkampioen
Geplaatst op 7 januari 2020 in Evenementen door de redactie
Door Jetze Heun
Maandag 6 januari 2020, 11 schakers in een moordende, dubbel-rondige, 3min+2s competitie, als je die wint ben je een echte kampioen. Geloof niet dat er iemand was die niet al voor de laatste partij rond half twaalf een geestverruimend hartverwarmend drankje nam, inclusief Bert, genietend van zijn vertrouwde Witte. Daarnaast waren er zeven bedachtzame heren en één dame die kozen voor het ellenlange 20min+10s. Dat zal het schaakmateriaal van Philidor deugd gedaan hebben.
Bert en Thijs waren vooraf al wel als favorieten bestempeld. Aanstormend talent Job zag iets te laat dat je je bij zoiets niet moet neerleggen en leverde een mooie eindspurt af, waarbij in de 10e en 11e ronde ook Bert en Frank het onderspit moesten delven. Volgend jaar is alles anders?
Terwijl Thijs al in de laatste trein naar huis zat, stelde Bert de laatste twee benodigde punten veilig. Samen eindigden zij bovenaan met een gelijk aantal punten, maar al in de tweede ronde was de onderlinge strijd in 2-0 geëindigd, en daarom wordt Bert als de terechte winnaar erkend. De organisator KIngJan was en is soepel genoeg om zijn eerdere aankondiging van een beslissingsmatch tussen de nummer 1 en 2 aan het eind van het toernooi aan te passen.
De uitslag:
1/2 Bert van de Marel en Thijs Roorda: 16 punten;
3 Job Segers: 12,5 punten;
4/5 Frank Zeven en Jan van de Knaap 11,5 punten.
Vervolgens Eric Moeri, Pim Braggaar, JanBertus Molenkamp, Jan van Amsterdam, Thijs Ambagts, Jetze Heun.
Eeuwfeest afgesloten met simultaan
Geplaatst op 24 december 2019 in Philidor 100 door de redactie
Maandag 23 december was de laatste activiteit in het kader van het honderdjarig bestaan. Met 32 schakers was de speelzaal goed genoeg gevuld om het ons erelid GM John van der Wiel lastig te maken. Voorafgaand aan het gebeuren legde John de speciale regels uit die behoren bij een simultaan, maar hij refereerde daarnaast eveneens aan de goede herinneringen die ook hij heeft aan onze onlangs overleden schaakvriend Peter Bon.
Het is uiteindelijk laat geworden. Pas na ruim vijf uur schaken was de laatste wedstrijd afgelopen. De grootmeester heeft misschien een paar maal met remise ingestemd om het niet nog later te laten worden.
De drie gastspelers van Op Eigen Wieken (links).
Uiteindelijk heeft alleen Job Segers van Van der Wiel kunnen winnen. Veertien partijen eindigden in remise. Van de drie jeugdschakers van Op Eigen Wieken speelden er twee remise! Van der Wiel scoorde al met al 75 procent.
Na afloop van de simultaan werden de leden van de lustrumcommissie nadrukkelijk bedankt voor al hun inspanningen.
Nieuwjaarswens van het bestuur
Geplaatst op 23 december 2019 in Mededelingen Bestuur door de redactie
Klik op de afbeelding voor een vergroting.
Felle strijd in Delft leidt tot matchpunt Philidor 2
Geplaatst op 15 december 2019 in Philidor 2 door de redactie
Door Frank Zeven
Op 14 december mocht Philidor 2 aantreden tegen het sterke DSC 2. De Delftenaren hebben op papier een sterkere ploeg dan wij, met een paar toppers op de hoge borden. Joram Op den Kelder bijvoorbeeld met 2288 Elo achter zijn naam en nog een paar cracks…
Toen wij echter arriveerden op de speellocatie werd al snel duidelijk dat DSC1 een invaller nodig had en dat CM Bram van der Velden (2186 Elo) daar moest spelen en dat DSC2 op het allerlaatste moment een invaller had geregeld, die aan bord 8 bleek te hebben plaatsgenomen. Nou maar hopen dat dat ons een verlichtinkje zou geven.
De wedstrijd begon voortvarend. Opnieuw was ondergetekende Frank Zeven snel klaar (als eerste dit keer!) met een bizarre gebeurtenis op het bord. Mijn tegenstander laat in 13 zetten zijn dame insluiten. Ik zal het beeld geven: zwarte dame op d8, zwarte loper op c8 en c7, zwart paard op d7, zwarte toren op e8, zwart paard op f6. En ik mag een paard plaatsen op c6. De tegenstander zei nog even “what the f**k” en gaf verbijsterd op. Dat was een snelle 1-0 aan bord 7! Bord 8 met Richard Koes was niet lang daarna óók klaar. Richard leek een goede partij gespeeld te hebben, maar vanochtend bij de mail vertelde hij me dat hij geluk gehad heeft: “Het gaat om de stelling in de partij E. Huisman-R. Koes na de zetten 1. f4- e5 2. fxe5-d6 3. Pf3- dxe5 4. e4-Lc5 5. d3-Pf6 6. Lg5. In deze stelling overwoog ik eerst 6.. h6 of Dd6, maar na een tijdje zag ik ineens de ‘briljante’ zet Lf2+ en speelde die ook. Mijn tegenstander geloofde me en speelde 7. Ke2 waarna ik na 7..Lb6 erg goed stond en uiteindelijk won. In werkelijkheid is Lf2+ echter geen briljante zet maar een regelrechte blunder. Wit staat namelijk gewonnen na 7. Kxf2 Pxe4+ 8. dxe4 Dxd1 9. Lb5+, deze laatste zet zagen mijn tegenstander en ik dus allebei over het hoofd.” Maar goed, de 2-0 voorsprong was wel erg lekker!
Het was ook belangrijk want zowel Jan Aart van der Steen als Bert van der Marel hadden het zwaar. Jan Aart was in een alles of niets stelling gekomen. Aanval op de zwarte koning, maar bijna niet uit te rekenen. Materiaalbalans onbelangrijk. Ik geloof dat er op een gegeven moment drie stukken waren gegeven, die de koningsvleugelpionnen allemaal hadden opgepeuzeld. Jan Aart had paard en dame en toren in de aanval. Altijd gevaarlijk, maar … de aanval werd afgeslagen. In de analyse gaf Jan Aart aan dat Joram een paar finesses niet gezien had en dat het dus ook gemakkelijk fout had kúnnen gaan voor zwart. Maar ja, dat is achteraf: in de partij gaat deze sterke tegenstander gewoon voor “zeker”. Bert had zwart en kwam in een moeilijke theoretische variant terecht, die hij wel kende, maar waarin de witspeler op één moment afweek en Bert achter het bord een computerzet had moeten vinden. Dat deed hij niet en werd langzaam maar zeker opgerold. Stand 2-2.
Het werd weer 3-2 voor ons, toen Wessel een mooie partij wist te winnen. Ik dacht even dat Wessel de controle kwijt was, maar hij deed een paar schitterende zetten. Vooral zwarts pion naar f5 was mooi. Aanval op de dame. De dame kon de pion gewoon slaan of moest opzij, maar zou dan cruciale velden prijsgeven. Dit gebeurde ook en Wessel maakte het keurig af, ook al stond zijn koning in een hele enge dame-paard-aftrekaanval.
Maar nu kwamen we op 3-3 en 3-4 achterstand door verliezen van Willem van Briemen, die een aardige tot goede stelling leek te hebben. Hij offerde een pion voor activiteit en open lijnen in het centrum, waar de zwarte koning vastgehouden werd. Het sloeg helaas niet door. Zwart won onder andere door een nare pionvork. Oók Herman van Halderen moest in het stof bijten. Hij had een prachtige aanvalsstelling opgebouwd, maar had hier wel twee pionnen in gestopt. De aanval moest dus wél doorslaan, anders zou het eindspel kansloos verloren zijn geweest. Steeds dacht ik dat het ging gebeuren, maar steeds wist de zwartspeler zetten op het bord te toveren die nét alles bij elkaar hielden. Zwart wist zich te bevrijden, de toren die lang op h8 had gestaan kon na Kg7 ook naar de c-of d-lijn. Toen was het helaas afgelopen en stond alleen de partij van Robin Wooter nog op het bord. Tegen de ons bekende Talitha Munnik had Robin een pionnetje gewonnen en een betere stelling, maar het was nog niet één twee drie duidelijk. Robin hield het hoofd koel en deed op gegeven moment de zet die ik ook hoopte: Tc8! En de zwarte dame kon dan niet op d6 slaan vanwege Lc7 met röntgenaanval op h2, waar deze loper samen met de zwarte dame snel mat zou gaan geven. De partij duurde nog even voort, maar de uitslag stond vast. Winst voor Robin en een prachtige 4-4. We waren tevreden! 8 beslissingen: wat een strijd. De Indiaer smaakte goed. Lekkere gerechten, soms een beetje pittig zodat de tranen uit de ogen kwamen, maar dat mocht de pret niet deren! Tranen van geluk zullen we maar zeggen, want ook werd duidelijk dat Philidor 1 en 3 goede zaken hadden gedaan: beide gewonnen. Kortom: weer een mooie dag voor Philidor.
Laatste groet aan Peter
Geplaatst op 12 december 2019 in Geen categorie door de redactie
Maandagmiddag 9 december is Peter Bon gecremeerd. Hieronder staat de rede die Michiel Vergeer uitsprak namens onze schaakclub. Deze geeft goed weer wie Peter was en waarom hij zo werd gewaardeerd. De foto’s en bijbehorende teksten zijn toegevoegd door de redactie.
Beste Adrie, familie en vrienden,
Vandaag is de dag waarvan we wisten dat die zou komen. We zijn hier om afscheid te nemen van Peter. Woensdag 23 januari bezocht TATA- steel met de schaakgrootmeesters Leiden, in de Pieterskerk. Bij de uitgang van de Pieterskerk vertelden Peter en Adrie mij dat Peter heel ziek was en hij dacht niet lang meer te leven. Een schok voor al zijn vrienden en bekenden. De prognose was kort nog te leven, maar het werden nog ruim tien maanden. Peter droeg dit vonnis als onvermijdelijke pech, hij accepteerde de diagnose die de artsen hem gaven. Een arts die hem kende als fervent schaker, zei: U staat schaak, maar nog niet mat.
Peter tijdens het Leiden Chess Tournament 2018.
Peter reageerde ook tijdens zijn ziekte laconiek en realistisch zoals velen hem kennen. Hij hield zelf de regie. Hij schreef zelf de adressen op de brief die jullie hebben ontvangen en regelde zelf al in maart hoe deze dag zou verlopen. Hij heeft in goed overleg met de oncoloog een aantal behandelingen ondergaan, die wel zorgden dat zijn ziekte beter te dragen was, maar hij – en wij – wisten dat het proces niet te stoppen was.
Hij bleef op de schaakclub komen, ik heb begin oktober nog voor de externe competitie tegen hem gespeeld. Voor de schakers onder U: ik mocht blij zijn dat ik wegkwam met remise. Het tekent Peter: hij ging niet altijd tot het uiterste om te winnen. In juli speelde hij in het LCT-toernooi nog mee in de erevierkamp voor Philidor vanwege honderd jaar Philidor. Met Adrie ging hij in de zomer nog naar zijn favoriete vakantiebestemming Mallorca. De laatste weken ging zijn conditie achteruit maar zijn geest is heel lang helder gebleven. Hij hoopte het einde van het jaar te halen. Ik weet dat hij de Kerst wilde halen omdat Peter en Adrie vlak voor Kerstmis getrouwd zijn. Anderhalve week geleden belde Adrie een aantal schaakvrienden dat het echt veel slechter ging met Peter. Die vrijdagmorgen hebben wij gezien dat hij zijn laatste krachten moest inzetten om te ademen. Een uur na ons bezoek is hij overleden.
Ik heb Peter leren kennen via Adrie en de Teldersschool. Peter woonde in Amsterdam, in de Bijlmer. Velen fronsen hun wenkbrauwen bij het woord Bijlmer. Zo niet Peter, hij heeft daar met plezier gewoond en geschaakt. Zijn schaakclub daar heette toepasselijk Isolani. Daar had en heeft hij vele vrienden. Hij was geschokt toen dit voorjaar zijn boezemvriend en clubgenoot Nico Kuipers plotseling overleed. Adrie zei tegen mij: Nico zit in de hemel al met het schaakbord op Peter te wachten om een partijtje te spelen.
Peter (uiterst rechts) hier als invaller in Isolani 1. Vooraan in het midden zijn boezemvriend Nico Kuipers. Peter wist zelf niet meer wanneer de foto is genomen, vermoedelijk ergens halverwege de jaren ’90.
Peter heeft gewerkt bij de gemeentegiro Amsterdam die later opging in de Postbank. Als bankmedewerker maak je opmerkelijke dingen mee. Hij was onkreukbaar, ook als sommige hooggeplaatste klanten boos waren dat hij niet aan ongeoorloofde transacties wilde meewerken. Zo kennen we Peter als een man die rechtschapen was, die iedereen gelijk en rechtvaardig wilde behandelen. Peter en Adrie maakten mooie vakantiereizen, ook cruises en zij bezochten ook Java. Adrie heeft Indische wortels. Zij bezochten de streek waar zij lang heeft gewoond en veel heeft meegemaakt.
Peter en Adrie ken ik ook van de Hutspot op 3 oktober bij het Leidens Ontzet. Bijna veertig jaar kwamen we bij elkaar op de Hoge Rijndijk bij Fen en Hans van der Veen om hutspot te eten en Leidse liederen te zingen. Peter had daar als speciale taak: het roeren van de wortelstamp.
Peter heeft, net als ik, katholieke wortels. Wij hebben het allebei tot misdienaar gebracht. Wij hebben ook de ontkerstening van katholiek Nederland meegemaakt. Peter deed dat radicaler dan ik. Hij was sterk geïnteresseerd in politiek. In de reeks boeken die ik van hem kreeg zitten boeken over Joop den Uyl en Marcus Bakker, mensen die hij bewonderde. Peter was zelf geen bohemien, maar hij was dol op de excentrieken en de bohemiens onder de schakers. Dan denken we aan wereldkampioen Bobby Fischer en in Nederland natuurlijk aan grootmeester Jan Hein Donner. Hij las alles wat er over hen geschreven is. Peter heeft een prachtige serie schaakboeken en toernooiboeken. Hij ging vaak naar schaaktoernooien. Hij hoefde zelf niet altijd mee te doen, hij proefde graag de schaaksfeer. Peter speelde als alle schakers op winst, maar minder fanatiek dan de gemiddelde schaker. Hij gaf wel eens remise in plaats van het uiterste uit de stelling te halen.
Op zijn club Philidor was hij iemand die hield van een goede sfeer en hij droeg daar sterk aan bij. Onze voorzitter Gerard Visscher heeft hem op de clubavond heel mooi en uitgebreid herdacht. Ook uit de reacties op de site van Philidor blijkt dat iedereen hem herdenkt als een sympathiek, sociaal en beminnelijk mens. Hij hield op de club de eeuwige ranglijst van externe partijen voor Philidor bij. Helaas kan hij daar geen partij meer aan toevoegen.
Voorafgaand aan de uitvaart was, net als op de rouwkaart, een regenboog zichtbaar.
