Zaterdag 4 november stond de wedstrijd tegen Schaakhuis1 op het programma. Zoals ik al had aangegeven “nu eens een keer met winst uit Schaakhuis vertrekken, graag!” gingen we vol goede moed op pad. De vooruitzichten waren redelijk gunstig. Ondanks dat ik Jonathan moest missen vanwege andere verplichtingen, kreeg ik Leonore Braggaar daarvoor terug! Toch hebben we ook Willem afgestaan aan Philidor 1 (die daar won overigens!!), maar kregen we Herman van Halderen weer terug! Herman heeft in de interne competitie de afgelopen twee maandagen goede zaken gedaan met onder andere een winst op Bert van der Marel. Toch wisten Herman en ik dat we even rustig moeten herstarten, want Herman is er anderhalf jaar uit geweest en heeft een zware tijd achter de rug.
Het eerste uur van de wedstrijd zag er goed uit! Geen stellingen waar ik mijn hart al vast moest houden. Bord 2, waar Artur Margaryan speelde stond na een 55 minuten nog in de beginstelling. Reden: de tegenstander was er nog niet. “hij is onderweg” werd gezegd. Klokslag 14.00 uur heb ik de winst bij de wedstrijdleider opgeëist, die aanvankelijk nog aangaf dat de schaakklok op de speeltafel nog 5 minuten aangaf. Gelukkig weet ik zeker dat dat niet uitmaakt. 13.00 uur is de officiële starttijd dus 14.00 uur is een reglementaire winst, ook al is de wedstrijd pas om 13.05 begonnen. Dat was dus 1-0 voor ons. Artur vond het heel jammer: hij had graag willen spelen. Overigens, Artur: ik heb nog steeds jouw pen op zak!
Niet heel veel later na die reglementaire winst ging het bij Herman, die in een lange theoretische variant een bekend dynamisch evenwicht had in de stelling verkeerd. Het begon met een tempoverlies van de toren die op e8 belandde, maar op d8 gezet had moeten worden. Dat was nog niet meteen helemaal mis. Dat kwam enkele zetten later, toen de stelling nog in evenwicht te houden was, maar dan moest de dame wél g7 blijven dekken via bijvoorbeeld Damexb2. Herman wist dat maar vergat het even toen hij Dd8 speelde. Dat liep fout af: hij werd ge-g- en ge-h-lijnd.
Bij Tjeerd de Leede ging een iets betere stelling niet over naar een gewonnen stelling: met een mooie bezette open e-lijn leek er winst in te zitten, maar zwart kon met h5-h4 neutraliseren op de koningsvleugel. Wit moest die vleugel aandacht geven en kon niet vol voor de winst via de e-lijn gaan.
Toen gebeurde bij mij ook iets vreselijks. Aanvankelijk had ik met zwart minstens gelijkspel tegen mijn sympathieke tegenstander Gerard Milort (ook bekend van SV Leithen). Ik was gedurende twee zetten erg onvoorzichtig, had even gedacht aan een remiseaanbod. De stelling zag er zó onschuldig uit. Maar ik besefte dat ik even op moest passen was het verdorie al gewoon te laat! De twee pionnen van wit op de g- en de h-lijn stormden naar voren en of ik nou na het witte g5-g6 zou antwoorden met h7-h6 of na het witte h5-h6, met g7-g6: in beide gevallen zou de witspeler winnende aanval krijgen. Ook ik werd ge-g- en ge-h-lijnd. Stukoffer van wit en mijn kale koning mat op h7.
Ik enorm balen! Voorlopig nog geen nood, want Jan van der Knaap staat heel goed, Leonore staat goed, Erik van de Plassche staat gelijk, Yannick van Efferen “staat”.
Dan eerst een ontwikkeling bij Yannick: hij lijkt de witte koning flink onder vuur te nemen, maar ergens was er iets misgegaan, want toen ik telde, zag ik een stuk minder bij Yannick. De aanval kon opgevangen worden door wit en er bleef een hopeloos eindspel over, dat na een stukoffer van wit zwart achterliet met mat (als dat stukoffer werd aangenomen) Zonde! 3,5 tegen 1,5 achter.
De drie partijen die nu nog bezig waren moesten dus minimaal 2,5 punt opleveren om een matchpunt te redden. Het werden allemaal lange partijen. Om 18.30 uur was de laatste partij klaar…
Eerst slaagde Leonore erin om een stelling die lange tijd heel goed was, maar leek te vervlakken, tot winst te brengen. Ik had de 1-0 al eerder geteld, maar die leek zoals gezegd niet meer door te gaan. Prachtig hoe Leonore een pion niet terugsloeg met de koning, maar erlangs kroop om met later nog een tempozet de zwarte koning te vangen in een twee-torensmat. Briljant en een verdiende winst! Dat was 2,5 – 3,5.
Jan van der Knaap kreeg te maken met een koel blijvende tegenstander, die goed keepte en op gegeven moment zelfs de overhand kreeg. Knap hoe Jan met een slechte loper tegen een sterk paard in een pionneneindspel remise hield. Dat was 3-4.
Nu moest onze eerste-bordspeler Erik van de Plassche winnen om gelijk te spelen. Dat zat er echter geheel niet meer in. Erik moest vechten voor remise. Hij was een pionnetje achter gekomen (het was dan wel een dubbelpion, maar toch) en moest tegen de ijzersterke Mike Hoogland remise zien te maken. Dat is een behoorlijke opgave tegen deze speler met 2170+ achter zijn naam. Een hele tijd leek die remise te lukken, maar net toen ik dacht (en Erik ook) Mike misschien nog wel te foppen, bleek dat de heer Hoogland net weer een zet verder had gekeken. Door het geven van het juiste aftrekschaak zat er tóch geen mat in voor Erik, maar kwam Erik gewoon een stuk achter.
5-3 verlies. Jammer. Niet geheel nodig, maar dat hebben we met Philidor 2 de afgelopen 2x ook gezegd na ons bezoek aan Schaakhuis. Revanche moet dus nog even wachten. De Chinees die we achteraf bezocht hebben was lekker: Jan Aart had ons de vorige wedstrijden China-town in Den Haag gewezen. Met een paar lekkere schotels en Chinees bier hebben we de kater weggedronken. 25 november hebben we een vrije ronde. Ook dat nog. We zullen in ieder geval 1 team onder ons houden, want nummer 8 en 9 spelen tegen elkaar, terwijl wij op plaats 7 staan.
Vol goede moed verder en hopen op meer punten!
Die pen was van mij, Frank! 🙂