Maandagmiddag 9 december is Peter Bon gecremeerd. Hieronder staat de rede die Michiel Vergeer uitsprak namens onze schaakclub. Deze geeft goed weer wie Peter was en waarom hij zo werd gewaardeerd. De foto’s en bijbehorende teksten zijn toegevoegd door de redactie.
Beste Adrie, familie en vrienden,
Vandaag is de dag waarvan we wisten dat die zou komen. We zijn hier om afscheid te nemen van Peter. Woensdag 23 januari bezocht TATA- steel met de schaakgrootmeesters Leiden, in de Pieterskerk. Bij de uitgang van de Pieterskerk vertelden Peter en Adrie mij dat Peter heel ziek was en hij dacht niet lang meer te leven. Een schok voor al zijn vrienden en bekenden. De prognose was kort nog te leven, maar het werden nog ruim tien maanden. Peter droeg dit vonnis als onvermijdelijke pech, hij accepteerde de diagnose die de artsen hem gaven. Een arts die hem kende als fervent schaker, zei: U staat schaak, maar nog niet mat.
Peter tijdens het Leiden Chess Tournament 2018.
Peter reageerde ook tijdens zijn ziekte laconiek en realistisch zoals velen hem kennen. Hij hield zelf de regie. Hij schreef zelf de adressen op de brief die jullie hebben ontvangen en regelde zelf al in maart hoe deze dag zou verlopen. Hij heeft in goed overleg met de oncoloog een aantal behandelingen ondergaan, die wel zorgden dat zijn ziekte beter te dragen was, maar hij – en wij – wisten dat het proces niet te stoppen was.
Hij bleef op de schaakclub komen, ik heb begin oktober nog voor de externe competitie tegen hem gespeeld. Voor de schakers onder U: ik mocht blij zijn dat ik wegkwam met remise. Het tekent Peter: hij ging niet altijd tot het uiterste om te winnen. In juli speelde hij in het LCT-toernooi nog mee in de erevierkamp voor Philidor vanwege honderd jaar Philidor. Met Adrie ging hij in de zomer nog naar zijn favoriete vakantiebestemming Mallorca. De laatste weken ging zijn conditie achteruit maar zijn geest is heel lang helder gebleven. Hij hoopte het einde van het jaar te halen. Ik weet dat hij de Kerst wilde halen omdat Peter en Adrie vlak voor Kerstmis getrouwd zijn. Anderhalve week geleden belde Adrie een aantal schaakvrienden dat het echt veel slechter ging met Peter. Die vrijdagmorgen hebben wij gezien dat hij zijn laatste krachten moest inzetten om te ademen. Een uur na ons bezoek is hij overleden.
Ik heb Peter leren kennen via Adrie en de Teldersschool. Peter woonde in Amsterdam, in de Bijlmer. Velen fronsen hun wenkbrauwen bij het woord Bijlmer. Zo niet Peter, hij heeft daar met plezier gewoond en geschaakt. Zijn schaakclub daar heette toepasselijk Isolani. Daar had en heeft hij vele vrienden. Hij was geschokt toen dit voorjaar zijn boezemvriend en clubgenoot Nico Kuipers plotseling overleed. Adrie zei tegen mij: Nico zit in de hemel al met het schaakbord op Peter te wachten om een partijtje te spelen.
Peter (uiterst rechts) hier als invaller in Isolani 1. Vooraan in het midden zijn boezemvriend Nico Kuipers. Peter wist zelf niet meer wanneer de foto is genomen, vermoedelijk ergens halverwege de jaren ’90.
Peter heeft gewerkt bij de gemeentegiro Amsterdam die later opging in de Postbank. Als bankmedewerker maak je opmerkelijke dingen mee. Hij was onkreukbaar, ook als sommige hooggeplaatste klanten boos waren dat hij niet aan ongeoorloofde transacties wilde meewerken. Zo kennen we Peter als een man die rechtschapen was, die iedereen gelijk en rechtvaardig wilde behandelen. Peter en Adrie maakten mooie vakantiereizen, ook cruises en zij bezochten ook Java. Adrie heeft Indische wortels. Zij bezochten de streek waar zij lang heeft gewoond en veel heeft meegemaakt.
Peter en Adrie ken ik ook van de Hutspot op 3 oktober bij het Leidens Ontzet. Bijna veertig jaar kwamen we bij elkaar op de Hoge Rijndijk bij Fen en Hans van der Veen om hutspot te eten en Leidse liederen te zingen. Peter had daar als speciale taak: het roeren van de wortelstamp.
Peter heeft, net als ik, katholieke wortels. Wij hebben het allebei tot misdienaar gebracht. Wij hebben ook de ontkerstening van katholiek Nederland meegemaakt. Peter deed dat radicaler dan ik. Hij was sterk geïnteresseerd in politiek. In de reeks boeken die ik van hem kreeg zitten boeken over Joop den Uyl en Marcus Bakker, mensen die hij bewonderde. Peter was zelf geen bohemien, maar hij was dol op de excentrieken en de bohemiens onder de schakers. Dan denken we aan wereldkampioen Bobby Fischer en in Nederland natuurlijk aan grootmeester Jan Hein Donner. Hij las alles wat er over hen geschreven is. Peter heeft een prachtige serie schaakboeken en toernooiboeken. Hij ging vaak naar schaaktoernooien. Hij hoefde zelf niet altijd mee te doen, hij proefde graag de schaaksfeer. Peter speelde als alle schakers op winst, maar minder fanatiek dan de gemiddelde schaker. Hij gaf wel eens remise in plaats van het uiterste uit de stelling te halen.
Op zijn club Philidor was hij iemand die hield van een goede sfeer en hij droeg daar sterk aan bij. Onze voorzitter Gerard Visscher heeft hem op de clubavond heel mooi en uitgebreid herdacht. Ook uit de reacties op de site van Philidor blijkt dat iedereen hem herdenkt als een sympathiek, sociaal en beminnelijk mens. Hij hield op de club de eeuwige ranglijst van externe partijen voor Philidor bij. Helaas kan hij daar geen partij meer aan toevoegen.
Voorafgaand aan de uitvaart was, net als op de rouwkaart, een regenboog zichtbaar.