door Willem van Briemen, oorspronkelijk geplaatst op 18 maart 2019
Uit de titel van het verslag kunt u al opmaken dat ik positief nieuws kom brengen. Bij een cursus zakelijk communiceren heb ik geleerd dat je eerst met de boodschap moet komen en daarna pas met de argumentatie, in dit geval de partijen. Dus eerst het goede nieuws, dan de fragmenten. Tenslotte kan ik het puntenverloop toch niet zo levensecht beschrijven als een reporter van NOS Langs de lijn. En de sfeer weergeven is ook niet eenvoudig. Daarvoor kunt u het beste toch zelf naar het Denksportcentrum komen. Drie teams van Philidor achter de borden, veel interessante partijen en uiteindelijk een fraaie overwinning voor het eerste en ook voor het tweede team. Tenslotte werd er nog lang nagetafeld bij een nieuwe Chinees. Dat had mede met de bediening te maken, maar erg gezellig was het zeker. Volgende keer weer! U kunt het allemaal veel beter zelf meemaken dan uit dit artikel teruglezen wat u gemist heeft. Helaas is er dit seizoen geen thuiswedstrijd met drie teams meer, omdat het derde twee rondes minder speelt en na nog een uitwedstrijd al klaar is.
Zet mij maar aan het negende bord, zei ik eens gekscherend na reeks nederlagen. Dat zoiets werkelijk zou gebeuren had ik toen niet kunnen vermoeden. De teamleiders van het eerste en tweede overlegden lang wie er in het eerste tiental kon invallen. Het eerste kon de matchpunten wel gebruiken, maar de beste spelers van het tweede waren hard nodig voor de strijd tegen degradatie. Dat laatste argument gaf de doorslag om voor mij kiezen. En met succes, beide teams wonnen.
De overwinning van het tweede deed iemand opmerken dat het tweede dus zonder mij beter speelt. Als we daarbij opmerken dat het eerste met mij erbij heeft gewonnen, zie ik geen bezwaar in deze observatie. Onlangs kreeg ik een proefschrift onder ogen dat handelde over statistisch redeneren bij kleuters, o.a. over het trekken van conclusies op basis van kleine steekproeven. Dus als er markt voor zulk onderzoek dan kan ook vast een verdwaalde onderzoeker nagaan in welk team ik het beste functioneer.
Dan de partijen. Philidor 1 speelde tegen SO Rotterdam. Door vertrek van de sponsor staan zij onderaan in de eerste klasse. Dus deze ronde wilden we de met twee punten naar de Chinees. In onderstaande stelling ziet u nog de restante van wat eens mijn trots was: loperpaar, gedekte vrijpion en meer ruimte.
Ik liet onhandig de f-pion opstomen en kon niet voorkomen dat die op f4 mijn beide lopers tot buitenstaanders maakte. Er volgde 18.Taf1 Pbd7 19.Lc1 g5 en zwart staat veel beter. Wit kan geen tegenspel organiseren. Mijn tegenstander was echter ook teamleider van Rotterdam en ik gokte erop dat hij ook de verrichtingen van zijn spelers zou willen volgen. Daarom deed ik enkele zetten later een tactisch remise-aanbod wat werd aangenomen. Een fortuinlijk halfje dus.
In de diagramstelling heeft wit het onverwachte 18.Lxf4! Als je het ziet op het computerscherm, is het logisch maar ik had er totaal niet aan gedacht. Na 18…exf4 19.e5 heeft wit prachtig spel. Wit bedreigt h7 en heeft fraaie vrijpionnen. Bijvoorbeeld d6 en Le4 met aanval op a8 is een optie. Het is niet makkelijk uit te rekenen, maar als je bedenkt dat mijn voortzetting helemaal niks is, is het ook wel weer begrijpelijk om hiervoor te kiezen. De engine wil zelfs het paard van d6 niet wegspelen na 19.e5 en nog liever neemt hij helemaal niet terug op f4, zo gevaarlijk is de stelling voor zwart. Als een van Pavlovs honden kijk ik kwijlend naar de +3.00 of +5.00 die de computer bij die stellingen geeft. Nauwelijks kritisch of ik het allemaal begrijp, heb ik zwaar spijt van deze gemist kans.
Inmiddels had Maarten van Harten zijn tegenstander overspeeld en was Nico net als ik enigszins gelukkig weggekomen door een remise in mindere stelling. Niet veel later speelde Bert remise en won Herman eenvoudig door gewoon een pion steeds een rij op te schuiven en te promoveren. Arres Oudshoorn had zwart in onderstaande stelling met 1.Td7 een dilemma voorgeschoteld.
Paard c5 oefent vervelende druk uit op de zwarte damevleugel. Zwart kan 1…Txd7 2.Pxd7 f6 spelen en heeft na ruil op e5 een iets mindere pionstelling, maar het ziet er houdbaar uit. De computer kiest radicaal voor 1…b6 2.Txe7 Txe7 3.Pxa6. Wit heeft een pion, maar dat is een dubbelpion en het paard staat voorlopig buitenspel.
In de partij volgde 1…Ld6? 2.Tdxe7 Lxe7 2…Txe7 3.Txe7 Lxe7 4.Dc8+ wint materiaal. 3.De4! De druk op a6 en b7 is simpelweg te groot. Wit gaat een pion winnen. Zwart raakte zelfs zo van slag dat hij in korte tijd vier pionnen weggaf en de strijd maar staakte. Philidor stond toen al snel met 4½ – 1½ voor. Daarna kwam Thijs Roorda in een onweerstaanbare aanval terecht en kon Leonore Braggaar niet uit zetherhaling ontsnappen, zodat dat het 5 – 3 stond. Niet verkeerd, maar Stef van der Zon moest tegen Rini Kuijf een lastig eindspel met een pion minder verdedigen.
De computer ziet dit als volkomen gelijk, maar bij mensen werkt dat niet zo. Wit ruilde met 45.a5 de damevleugelpionnen af. Volgens het boekje zou je denken, maar nu ziet de database mat in 28 zetten. Het idee erachter dat ik spelenderwijs met het apparaat denk te hebben begrepen, is dat wit zowel b6 als de h-pion kan belagen en zwart tot verdedigen kan dwingen zonder dat hij vorderingen kan boeken. Na ruil van b6 heeft zwart een zwakte minder. In de partij volgde de opmars naar f3. Pion h2 werd naar h3 gedwongen en de zwarte koning kon via g3 de h-pion veroveren. Het ging niet zo makkelijk als het nu lijkt, maar zwart voerde het technische plan met vaste hand tot winst.
Dat betekende dat het laatste benodigde halfje van Guido Bakker met zwart aan bord 1 moest komen. In een voor mij onduidelijke stelling leek hij niet veel risico te lopen en hij wist zelfs een pion voor te komen. Hij speelde daarom nog door op winst, omdat bordpunten ook belangrijk kunnen zijn.
Wit kan met 33.b5 zijn pion behouden. Bijvoorbeeld 33…Tb8 34.Pc4 Lc5 35.Tb1 of 34…Lb4 35.b6. Er volgde echter 33.Td1 Lxb4 en wit kan niet op d4 pakken.
Enige zetten later stond het zo:
Wit staat onder flinke druk, maar de stelling is nog houdbaar. Er volde 41.Pxc3 bxc3 en nu moet de computerzet 42.Tf1 om f2 te dekken. Zwart kan de c-pion niet goed behouden. Bijvoorbeeld 42… c2 43.Tc1 of 42…Tb3 44.Kc4 Ta3 45.Kb4. In de partij kwam wit een pion achter na 42.Kxc3 Txf2 Het ging verder met 44. Td2 Tf1 Terecht gaat zwart niet op het pionneneindspel in. Wit moet nauwkeurig spelen, maar houdt het remise. Het toreneindspel is gewonnen als ik de computer mag geloven. Na enige zetten waarin zwart zich beter opstelde stond het zo.
Zwart had enige zetten geleden in dezelfde stelling met de witte koning op e3 de doorbraak h4 niet gespeeld, omdat na ruil op h4 er Kf4 en Kxf5 volgt. Nu is de tijd er wel rijp voor. Zwart had nu 53…h4 alsnog moeten doen. De zet dreigt op g3 te ruilen en de pion daarna te veroveren. Niet veel helpt 54.Tg2 hxg3 55.hxg3 f4 en de toren op g2 staat erg inactief. Zwart wint met goede techniek. Ook 54.Tg2 h3 wint trouwens. Logisch is dus 53.gxh4+ Kxh4 55.Txf5 Txh2+ 56.Kf1 Kg3 57.Kg1 en deze stelling is remise als wit Tf1 mag spelen. Vandaar dat Guido koos voor iets anders op zet 53. Zwart heeft echter 57…Tg2+ 58.Kh1 Tf2 en er komt geen toren op de onderste rij. Ook 58.Kf1 Ta2 en 59…Ta1+ verliest. De partijvoortzetting liep daarentegen snel op remise uit, waarmee alsnog de matchpunten binnen waren, 5½ – 4½.
Een mooie dag voor Philidor dus. Teamleider van het eerste Michiel Vergeer was dit keer spelende kaptein in het derde en was bovendien als langste van alle partijen bezig afgelopen zaterdag. Hij had dus weinig van de partijen van eerste kunnen volgen. Ik was redelijk vroeg klaar en dus bood ik aan het verslag te schrijven. Zodoende kon ik tevens mijn matige prestatie net wat mooier doen voorkomen. Omdat u mijn schaakoordeel vast niet vertrouwt, heb ik regelmatig de mening van Stockfish bij dit verslag gebruikt. Die vinden de meesten van u wel betrouwbaar, denk ik. Als u mij niet gelooft, kunt u nog aan fact-checking doen door alles in dit verslag zelf te analyseren.
Job Segers speelde de sterren van de hemel, scoorde 100%, met Quinten Salomons, Lucas Schädler, Lodewijk van der Putten en Annabel Vleming als achtervolgers. Bij de jongere jeugd werd Annabel op de hielen gezeten door Hugo Stokman en Maurits Holwerda. Akil Pancharajah speelde te wisselvallig om de race vol te houden en Simon Brienen begon te laat aan zijn inhaalrace.
