verheffen en richtte schaakvereniging Philidor op. Negentig jaar later herdenkt de club dat op Oud Poelgeest – een adellijke locatie.
steeds meer (grijzende) mannen naar binnen schuifelen. Ze komen schaken – of zij
weet waar de zaal is. Ze kijkt nog eens in haar papieren. Ja, hier staat toch
echt ‘Start toernooi: 16.00 uur’. Al die mensen zijn vier uur te vroeg en kijken
nu al vervaarlijk (bloed)dorstig om zich heen. Mejuffrouw weet niet hoe het
koffieapparaat werkt en begint gedecideerd van bovenaf een personeelslijst
collega’s te bellen die dat wel weten. Al snel krijgt ze bruikbare instructies
en staan om 12.30 kannen koffie en thee, kopjes, suiker en koekjes klaar. Ze
maakt zelfs haar excuses dat we even moesten wachten. De fooienpot die speciaal
voor haar flexibiliteit op de wedstrijdtafel is gezet, vult zich snel. Haar
kloeke optreden levert haar een aardig extra zakcentje op. Het jubileumtoernooi
kan beginnen.
Kasteel Oud Poelgeest heeft vier hamers – een sterlocatie
dus. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de verfrissingdoekjes op het toilet, het gratis
open netwerk waar we op mogen inloggen met onze toernooicomputer en het
professionele en flexibele personeel. Philidor viert haar 90 jarige bestaan ver
boven haar stand. Ooit opgericht door LSG om ‘het volk te verheffen’ komen we
negentig jaar na dato samen op deze adellijke locatie. Zelfs de vijf spelers van
het veel oudere en sterkere Philidor Leeuwarden kijken hun ogen uit. Voor alles
hebben ze een sterker verhaal dan hun naamgenoten uit de Randstad, logisch want
ze bestaan ook langer – behalve voor het afsluitende buffet met vis in
mosterdsaus, kip in wijnsaus, paëlla, ragoutpastijje en zelf gemaakte tiramisu
toe.
Zij komen hier voor Leeuwarden-Leiden, maar dan 42 jaar later en nu
in de Randstad. De vijf heren spelen 15 minuten met elke zet 2 seconden erbij.
De Friezen hebben weinig moeite met het Leidse verzet dat toentertijd langer
duurde. Toen rekte Etmans voor de Leidse Philidorianen de spanning door een
afgebroken partij in Leeuwarden uiteindelijk te verliezen. Hij is er vandaag
niet. Ontevreden over de organisatie heeft hij afgebeld. Hij mist daarmee een
zeer ontspannen sfeer waarin grappend herinneringen worden opgehaald aan
vervlogen tijden en op het bord messcherp wordt gespeeld. Beide clubs strijden
al een tijdje niet meer om de nationale titel, maar maken het elkaar in deze
gelegenheidsonderlinge zeker niet makkelijk. Ik zie onze sterspelers soms
moedeloos naar het hoofd grijpen.
Voor het Wim Vriend Memorial strijden
28 schakers om de Cup-met-de-grote-handen. De naamgever was een begenadigd
snelschaker en prominent lid van Philidor Leiden. Hij overleed vorig jaar april.
Zijn zoon komt na zeker tien jaar weer eens meedoen en eindigt op een zeer nette
9e plaats. Winnaar is, hoe kan het anders, een genodigde van LSG. Henk van
Putten eindigt weliswaar op een gedeelde eerste plaats (samen met Jan Postma),
maar scoort in alle variabelen waarmee dan alsnog een winnaar kan worden
uitgeroepen, beter. Hij wint de onderlinge, scoort een hogere TPR, heeft meer
weerstandspunten en vaker zwart. Zijn naam siert op de beker, de beker zelf
blijft bij de club.
En hoewel ondergetekende na de prijsuitreiking
uitriep nooit meer een dergelijk toernooi te willen organiseren, is er
natuurlijk volgend jaar weer een Wim Vriend Memorial. Noteer maar vast in uw
agenda: de zaterdag vóór Pinksteren. Zonder buffet, met een borrel en hopelijk
op Neerlands mooiste kasteeltje – Oud Poelgeest in Oegstgeest. <<