Op zaterdag 16 december werd afgerezen naar Sliedrecht, waar naast onze wedstrijd nog 3 andere teams in een gezellig volle zaal speelden. Opvallend was dat de bar zich in dezelfde zaal bevond. Enigszins bezorgd over het geluidsniveau tegen het einde van de avond, begonnen we optimistisch aan de wedstrijd. Hoewel we vorig jaar met de minimale score een thuiswedstrijd hadden verloren tegen hetzelfde team, en we ook nog Stef en Arres moesten missen (beiden in het buitenland), hadden we sterke invallers in de vorm van Frank en Erik. Bovendien was Sliedrecht dit seizoen niet in vorm en had 1 matchpunt verzameld in 3 wedstrijden, tegen tegenstanders waar wij ook tegen hadden gespeeld en 5 matchpunten hadden verzameld.
Teamleider Michiel moest zelf elders een wedstrijd spelen, maar had weer een mooie opstelling bedacht. Zelf mocht ik op bord 1 met wit. Altijd leuk, tegen een sterke tegenstander. Helaas gooien de tegenstanders regelmatig de opstelling door elkaar, en hadden ze nu de op ELO-papier (zo zou Michiel het zeggen) zwakste spelers opgesteld op bord 1 en 4, waar bij ons de meeste ELO-punten te vinden waren. Mijn tegenstander speelde desondanks behoorlijk solide. Zijn stukken kwamen een groot deel van de partij niet verder dan de 6e rij, maar erdoorheen breken bleek nog een lastige opgave. Met een goed getimed …d5 werd dan toch de druk van de stelling verlicht, en het toreneindspel dat overbleef gaf geen kansen voor winst. Een min of meer terechte remise dus.
Ondertussen was Robin al snel klaar. Zijn tegenstander had met wit in een middenspel met nog veel stukken op het bord en waar nog van alles kon gebeuren, remise aangeboden. Robin vond het wel prima; hij voelde zich niet fit genoeg voor een lang gevecht. Een wijs besluit: twee dagen later moest hij zich afmelden voor het Kersttoernooi vanwege ziekte.
Op de andere borden gebeurde van alles, maar heb ik niet alles goed kunnen meemaken. Zo vlak voor mijn remise-uitslag, waren min of meer tegelijk Wessel, Maarten, Frank en Thijs klaar. Allemaal wonnen ze hun partij! Wessel had weer een typische partij, waar zijn stukken naar achter gedrukt werden en de tegenstander vooral moest zien uit te vogelen welke van de opties niet zouden winnen. Maar inmiddels weten we dat Wessel zeer gevaarlijk is in slechte stellingen. Ook nu wist hij zich handig uit de nesten te werken, dwong en kwaliteitsoffer af en hoewel wit nog steeds een optisch mooie stelling had, ontstonden er zwaktes. Nadat de dame van Wessel binnendrong, moesten dames worden geruild, waarna ineens de b- en c-pionnen akelig snel gingen lopen. Met nauwkeurig rekenwerk rondde Wessel een mooie partij af tegen een sterke tegenstander.
Maarten had lange tijd een Maróczy Bind-achtige stelling op het bord, maar zonder witte loper. Dat lijkt me wel voordelig, maar het blijft loopgravenwerk. Maarten bleef kalm zijn ruimtevoordeel behouden, ruilde dames en ik weet niet precies hoe, maar hij vertelde me dat het eindspel daarna vrij gemakkelijk won.
Frank had in de opening een pion geofferd voor een initiatief. Wit leek het lang goed te verdedigen, maar bleef in vervelende penningen staan. Plotseling was het uit, dus er zal wel een tactische wending in hebben gezeten.
Thijs had een complexe partij, waar bij tegengestelde rokades met een redelijk dichtgeschoven centrum door beide spelers op beide vleugels werd gespeeld. De witte aanval zag er zeer gevaarlijk uit, maar Thijs werd gedwongen een stuk te offeren. “Gewoon geblunderd”, zei hij zelf, maar dat er compensatie was met een open koningsstelling van zwart was duidelijk. Thijs voerde de druk op en zwart moest materiaal teruggeven, waarna het eindspel gewonnen was voor wit.
Op bord 7 en 8 werd nog lang geknokt in een eindspel. Bert had lange tijd een dichtgeschoven stelling die leek af te stevenen op een remise, maar hij meende dat het goed was een pion te offeren. Achteraf gezien wellicht toch niet goed. In elk geval kwam een ongunstig toreneindspel op het bord, dat door de tegenstander goed werd uitgespeeld. Helaas dus een nul, maar wel de enige van de wedstrijd.
Dan bord 8. Invaller Erik had al sinds de opening een behoorlijk gevecht, met ongebalanceerde stelling en ook al gauw een ongebalanceerde materiaalverhouding. Het kostte hem veel tijd om alle nuances te berekenen, maar uiteindelijk kwam in hij in een goed eindspel en speelde dat aanvankelijk ook nauwkeurig. De volgende stelling ontstond: