Na anderhalve week van veelvuldige communicatie tussen de teamleiders van Philidor 1 tot en met 4 kon op zaterdag 21 mei de wedstrijd Schaakhuis 1 tegen Philidor 2 beginnen. Zeer duidelijk merkbaar was dat deze inhaalwedstrijddag er één was die toegevoegd was nádat menig clublid al afspraken had staan of een vakantie of een andere goede reden om niet te kunnen spelen. Er waren echt veel absenten. Bij de gratie dat onze club het afgelopen jaar zo gegroeid is en er een grotere Vijver (ook Jonathan is gepolst) is om uit te vissen, is het dan toch nog heel aardig gelukt om fatsoenlijke teams op te stellen. Neemt niet weg dat dit een aandachtspunt moet zijn voor komend jaar. Bij afwezigheid van één of meer spelers moeten niet de lagere teams “leeggetrokken” worden ten gunste van de hogere teams. Teamleiders Jan van Amsterdam en Erick Moeri van Philidor 3 en 4 willen óók graag nog een team hebben waarin ze de basisspelers nog een béétje terug kennen! Gaan we goed bespreken voor komend jaar!
Voor later zorg, want Philidor 2 moest op pad naar Den Haag. Looijerstraat 1. Ik was er nog nooit eerder geweest. Het schaaklokaal was net in grote verbouwing: vloeren, plafonds, schilderwerk, electra: alles was even neergelegd om deze wedstrijd t laten doorgaan.
Het begin van de wedstrijd kenmerkte zich door vrij snelle beslissingen aan bord 7 en 8. Richard Koes met zwart aan bord 8 verslikte zich in de opening. Er dreigde een vork, die Richard wel aan zag komen, maar bij het ontwijken van die vork kwam er pardoes een andere vork op het bord. De uitdrukking “balen als een stekker” was van toepassing bij Richard en niet omdat de stekkerdozen uit de muur staken. Een invalbeurt die Richard snel wil vergeten.
Ook Akil Pancharajah, onze invaller met wit aan bord 7, had het zwaar. Aanvankelijk zette Akil zijn partij voortvarend op met ruimtevoordeel, stukken eruit, pion op h3 en g4. Enthousiast op weg naar een mooie middag. Tot het moment dat de kansen keerden, de witte stelling te open was en de witte koning geen veiligheid vond. Akil heeft nog geprobeerd de compliceren, maar de geroutineerde zwartspeler controleerde alles.
Dan de overige 6 borden. Willem van Briemen aan bord 4 leek goed te staan. Hij kreeg een stuk voor een pion, maar de tegenstander had een ongelofelijke activiteit en zware aanval op de zwarte koningsstelling. Knap hoe Willem ogenschijnlijk de enige juiste zetten vond om de aanval te neutraliseren en een eindspel over te houden van koning, loper en 3 pionnen tegen koning en 6 pionnen. Willem was als laatste bezig en bezorgde het enige winstpunt…
Naast mij zat Herman van Halderen op bord 5, die een lastige open stelling speelde met wit. Na veel lastige zetten over grote afstanden ontstond een remise-eindspel. Herman bood die aan en de tegenstander zag dat dat niet anders kon.
De partij van Wadim Sharshov op bord 3 heb ik pas gezien toen er al een toreneindspel met elk drie pionnen op het bord stond. Wadim op de h-lijn en g-lijn met pionnen naar voren, maar zwart had een ver opgerukte vrijpion op de d-lijn. Daar moest Wadim de toren voor geven, maar zorgde er wel voor dat zijn h-pion promoveerde en er ook nog een pion op g7 stond. Zwart was echter eerder met promotie en Wadim werd door Toren en dame weggeschaakt. De g7-pion kreeg geen tijd om ook naar dame te komen. Helaas.
Wessel Braggaar had wit op bord 1 en leek even te gaan winnen in een paardeindspel. Er kwam een vrijpion op de a-lijn – helaas bijgehouden door de zwarte koning, en het zwarte paard kon de overige witte pionnen gemakkelijk aanvallen. Er bleef eenvoudigweg geen materiaal meer over om te kunnen winnen: remise dus.
Jan-Aart van der Steen op bord 2 met zwart had óók al een open stelling. Pionnen, zware stukken en ongelijke lopers. Toen ik na een paar uurtjes langsliep, zag ik dat de witspeler een toren had gegeven voor Jan-Aarts loper. Een kwaliteit vóór, maar niet genoeg aanvalskracht om tot winst te kunnen komen. Vandaar dat ook daar remise de meest logische uitslag werd.
Aan bord 6 speelde ik zelf met de zwarte stukken. Die partij ken ik natuurlijk het beste. De andere borden is altijd een inschatting op basis van vluchtig bestuderen.. Ik kreeg een prettige stelling op het bord en was eigenlijk bezig een voordeeltje langzaam uit te bouwen, tot het moment dat mijn tegenstander een pion weggaf (offerde bleek later). Ik telde de winst eigenlijk al. Maar .. tot mijn schrik had mijn tegenstander net een zet verder gekeken. Hij ruilde in de ontstane stelling gewoon de torens af!?? Hè? Naar een loper tegen paardeindspel met een pion minder? Maar toen zag ik de doodsklap. Wit kon de loper geven tegen een pion, waardoor er een andere pion doorbrak. Mijn koning stond net een veld te ver weg. Mijn paard had net niet de goede sprongen om het promotieveld op tijd te bereiken. Dus ik moest de loper in leven laten. Kwam twee pionnen achter ipv 1 vóór. Maar … mijn paard was sterk, de witte koning stond passief, dus toch nog even doorknokken. En dat heeft geholpen. Uiteindelijk kon ik een eindspel krijgen waarin wit alleen een loper overhield en dat ik mijn paard tegen de laatste twee pionnen kon geven. Remise dus.
Dat was dus een 5-3 verlies. Jammer, maar geen ramp, want we waren al veilig. Jan-Aart had de Chinees gereserveerd. Een Dimsum kantonees. Erg lekker! En we hebben met lekker eten en bier een raar seizoen afgesloten met veel pech, maar uiteindelijk toch “ruim” behoud.
U zult zich nu nog afvragen: wat is dan die bizarre afloop toch? Dat zal ik vertellen. Willem op de fiets naar Leiden, Richard met de trein terug naar Schiedam, Akil opgehaald door zijn ouders, Herman met de trein al eerder terug naar Leiden, Wessel naar Rotterdam en Jan-Aart, Wadim en ik naar Leiden. Binnen een kwartier aan op Leiden CS, maar wél met de mededeling dat de deuren niet open gingen. Dat werd wel 5 keer omgeroepen. Problemen, sorry, reizigers, u hoort verder. Intussen zag Wadim een helikopter hangen in de lucht. Volledig stilhangen. Ik grapte dat de deuren óók nog wel eens dicht konden blijven om ons te beschermen tegen een “gek” buiten. Ik had deze woorden nog niet uitgesproken of er kwam een heus arrestatieteam de coupé in. Police! Politie! Iedereen handen op de hoofden! Gewapende mannen met kogelvrije vesten en automatische wapens kwamen de coupé in. inspecteerden eerst globaal de coupé. Eén bleef in de deuropening staan en zorgde dat iedereen de handen hoog hield. Áchter ons gebeurde één en ander. Daar werd iemand herkend (er was vast een signalement) en werd iemand meegenomen. Er werd informatie gevraagd aan medereizigers of deze passagier misschien iets had weggemoffeld.
Na een kwartiertje handen op de hoofden mocht de coupé leeg. Onder begeleiding naar buiten in een station met volstrekt lege perrons. Overal politie, reizigers werden beneden vastgehouden. Bij het afdalen van de trap af naar de stationshal moesten alle reizigers uit onze coupé zich nog identificeren en werden er foto’s gemaakt van ID en/of rijbewijzen.
Het was bizar. Toch ook nog gevaarlijk: want in de nieuwsberichten lees je dat er iemand werd gezocht die drugs en mogelijk een wapen bij zich had. Een heel spannend slot van de competitie. Kijken of komend jaar óók zo spannend wordt!