Door Jan-Aart van der Steen
Op zaterdag 24 november toog Philidor 1 naar Utrecht om tegen de koploper van de eerste klasse B te spelen. Voor de tweede maal dit seizoen traden we compleet aan. De thuisvereniging was het gelukt een team of zes in het (te) kleine zaaltje te proppen. Om optimaal van de ruimte gebruik te kunnen maken speelden de eerste vijf borden op een podium. De krappe ruimte en het hoogteverschil maakten het lastig om alle partijen goed te kunnen volgen. De afscheiding met de barruimte was in ieder geval niet geluidswerend, dus na afloop van de eerste partijen werd het steeds gezelliger in de speelruimte.
OZU heeft een interessante mix van spelers. Een aantal talentvolle tieners gecombineerd met (zeer) ervaren krachten. Volgens Dr. Elo is dit team het op één na sterkste van de 1ste klasse B. Dat Elo niet alles zegt hebben we al eerder bewezen. In de basisopstelling speelt Philidor gemiddeld 50 tot 60 puntjes sterker dan ons Elo-gemiddelde, maar is daarmee nog steeds de underdog in nagenoeg alle wedstrijden.
Oud Zuylen Utrecht is ontstaan uit een fusie in 2012, waarbij het zieltogende SC Utrecht opging in Schaakclub Oud Zuylen. Het resultaat is een eerste tiental met aanstormende jeugd en routiniers, waarvan velen in het verleden hoofdklasse hebben gespeeld. Op hun website noemt OZU zich de jongste club van Utrecht, maar de speelzaal aanschouwende, was de jeugd ver in de minderheid. Grijs rules.
Kopman Guido had één van de jeugdtalenten te bestrijden aan bord 1. Vanuit de opening kreeg hij een fijne stelling met een loper op g2 die voor druk tegen de geïsoleerde pion op d5 zorgde. De tegenstander ruilde materiaal waar hij kon en uiteindelijk resteerde een eindspel met 4 (Guido) tegen 3 pionnen en beide partijen een toren. Guido heeft nog een tijdje de eindspelkennis van de tegenstander op de proef gesteld maar moest uiteindelijk in remise berusten.
Stef kwam vanuit de opening in een spannende stelling waarin zijn tegenstander een stuk had geofferd. Het koste Stef wel even om het goede plan te vinden, en daarmee liep hij een redelijk achterstand in tijd op. Met nauwkeurig spel kon Stef het stuk op een gunstige manier teruggeven en zelf een koningsaanval beginnen. Wit gaf een kwaliteit om de aanval tegen te houden. Het eindspel dat volgde won gemakkelijk.
Zelf trad ik aan bord 3 aan. OZU speelt in een redelijk wisselende samenstelling en om die reden had ik een opening of zes bekeken. Al die voorbereiding kon na de eerste zet van zwart weer in de prullenbak. Echter, vier zetten later was zwart op onbekend terrein en had ik een prettige stelling opgebouwd. In plaats van het standaardplan te volgen speelde ik op zet 12 voor Sinterklaas en hoewel ik voor het teambelang nog even doorspeelde was de wedstrijd over.
Thijs speelde op bord vier tegen het tweede Utrechtse jeugdtalent. Deze man gebruikte zeeën van tijd, door de ongebruikelijke openingsopzet. Het middenspel leek het meest op een (gesloten) Siciliaanse structuur, waar wit niet veel bereikte en uiteindelijk het loperpaar moest opgeven voor een versnelde ontwikkeling. Daarna kwam 3x dezelfde stelling op het bord waarmee de vrede werd getekend. Ontsnappen leek alleen mogelijk door flink risico te nemen. In de analyse bleek dat er nog wel een goed initiatief voor Thijs inzat door een pionnetje te nemen en wit wat spel te geven. Maar tijdens de partij zag dat er te gevaarlijk uit.
Op bord vijf zat Arres tegen een voor hem (zeer) bekende opening aan te kijken. En dat blijft lastig; je eigen varianten bestrijden. Arres koos voor een iets te frivole aanpak en dat kun je je tegen oud Hoofdlasser Okkes niet veroorloven.
Nico zat aan bord zes en kreeg tegen Pieter Nieuwenhuis een Alapin op het bord. Wit speelde te snel zijn h-pion op, waarna Nico over de witte velden zijn tegenstander kon opbrengen. Uiteraard was Nico zeer verguld met zijn partij en hopelijk smaakt de winst bij onze oud-hoofdklasser naar meer!
Aan bord zeven zat Bert die de opening met wit rustig opzette. Zwart had redelijk veel stukken naar de damevleugel gedirigeerd en in plaats van zijn stelling te versterken koos Bert voor een pionoffer dat niet bleek te werken (na afloop hoorden we Bert iets mompelen over de koffiehuisschaker in hem die hij niet kon bedwingen, zelf denk ik dat hij meer was afgeleid door een getallenreeks met priemgetallen of kwadraten…). Na het pionoffer wikkelde de tegenstander af naar een gewonnen eindspel, wat netjes uitgeschoven werd.
Aan bord acht zat onze topscoorder Leonore. Toen ik na afloop van mijn eigen partij even bij haar keek, zag ik dat ze een gevaarlijke aanval had opgezet. Na nog even de stukken te hebben geteld, bleek dat dit ten koste was gegaan van een toren. En dat was teveel van het goede.
En daarmee had het middenrif van de partij tegen Spijkenisse 0 uit 3 gescoord, waar dat een ronde eerder nog 3 uit 3 was. We gaan ons beraden over de opstelling tegen Vianen…
Op bord negen onze eigen jeugdtalent Maarten die absoluut gehakt maakte van oudgediende Tom de Jong. Zo ga je niet met veteranen om, Maarten. Foei!
Op bord tien zat onze eigen veteraan Herman. Van de partij heb ik weinig gezien, en ook na lang aandringen heb ik geen verslag mogen ontvangen. We gaan er dus maar van uit dat het niet veel soeps was.
En daarmee was de eindstand op 6-4 uitgekomen. Arpad zou er trots op zijn. Toch bleek ook wel weer in deze partij dat wij niet kansloos zijn tegen zo’n ervaren tiental.
Dat teamleider een onderschatte rol is bleek wel duidelijk uit het zoeken naar een restaurant. De vervanger van Michiel had zich duidelijk niet voorbereid en uit arre moede zijn wij afgedropen naar een voortreffelijke Chinees in Bodegraven. Bij deze stel ik voor de volgende thuiswedstrijd (!) hier weer naar toe te gaan.