Zaterdag 8 februari trok een goedgemutst tweede team naar Amsterdam om daar de strijd aan te gaan met VAS 3. Helaas confisqueerde het eerste twee spelers maar Frank had twee uitstekende invallers weten te strikken: Jan van Amsterdam aan bord 8 en Ywein – die zijn debuut maakte in het tweede – aan bord 7. Jan Aart, Yannick, Frank, Jan en ondergetekende reisden comfortabel met de trein naar Amsterdam CS. Onderweg trakteerde Jan ons op verhalen uit zijn Amsterdamse jeugd, vlekkeloos gecombineerd met verhalen over zijn favoriete opening: het Morra gambiet. Voor de liefhebber: koop “Mayhem in the Morra!” geschreven door Marc Esserman. Na de metro naar de Wibautstraat genomen te hebben kwamen we na een korte wandeling aan bij het Cygnus – in gewoon Nederlands een zwaan – Gymnasium waar nog veel meer Philidorianen aanwezig waren. Het is dan leuk om Tex de Wit te zien schaken bij VAS, bekend van het onvolprezen programma “Zondag met Lubach”. Minder leuk zijn de stoelen waarin je moet plaatsnemen: slecht zittende kantine plastic stoeltjes waaruit deze 64 jarige met een slechte rug meteen opstond als hij zijn zet had gedaan.
En dan denk je na een uur of twee spelen: “dit wordt een mooie dag; puntje of vijf op z’n minst want velen staan beter, niemand staat minder; misschien toch nog kans op promotie?” En dan, uren later, staan we met lege handen en druipen we met de kleinst mogelijke nederlaag af naar Leiden. Laten we de borden maar af gaan:
Jan speelt met zwart aan bord 8 tegen een jeugdspeler. Hij verliest een pion in de opening maar dan vergist de witspeler zich in de complicaties: Jan pakt niet het paard op d7 maar de toren op a1 want het witte paard kan dan nog steeds niet – met mat – naar f6. Kortom, Jan wint een kwaliteit maar door zijn open koningsstelling moet hij uiteindelijk toch in remise berusten.
Ywein speelt met wit aan bord 7 een originele opening: een Trompowsky met h4 gevolgd door een al even originele dame-achtervolging waardoor de dames geruild worden en wit volgens mij beter staat omdat zwart niet meer kan rokeren en de h-lijn open gaat. Op een gegeven moment blijft er echter een eindspel over met beiden een toren, loper van de witte velden en een viertal pionnen op de damevleugel. Dat moet remise zijn maar Ywein verliest ergens een pion en uiteindelijk helaas ook de partij.
Frank geeft als teamleider met zwart het goede voorbeeld op bord 6. Hij krijgt zoals zo vaak een Stonewall in het Hollands op het bord. Wit sluit echter vrijwillig zijn loper van de zwarte velden in zodat Frank een klein maar vervelend voordeeltje lijkt te hebben. Wit komt onder druk te staan als zwart de g-lijn opent en bezwijkt uiteindelijk met de blunder 44. T3f2. Analyse leert dat wit op veel momenten verzuimt om e4 te spelen: op zet 25, 38 en 39. Kijk zelf maar:
Yannick speelt aan bord 5 met wit zijn favoriete opstelling: loper naar c4, dame naar e1 en de koningsvleugel en dan is mat toch onafwendbaar? Op een gegeven moment lijkt dat te gaan lukken als de zwarte koningsstelling open ligt en wit nog steeds zijn loperpaar heeft. Ik heb niet gezien wat er vervolgens mis ging, wel dat zijn tegenstander op een gegeven moment afruilde naar een voor Yannick verloren pionnen eindspel.
Arthur speelt aan bord 4 met zwart. Arthur is niet zo in vorm dit seizoen. Ook nu komt hij lijkt me wat minder uit een Konings-Indische opening. Op een gegeven moment had hij een pion op c3, maar helaas bleek deze eerder zwak dan sterk te zijn en kon wit er mooi omheen spelen. Toen de witspeler een kwaliteit offerde waren de witte vrijpionnen uiteindelijk niet meer tegen te houden en moest Arthur opgeven.
Jan Aart speelde remise met wit aan bord 3. Kijk zelf maar naar de stelling na zet 19 van zwart met commentaar van de witspeler:
Analyse leert dat wit beter staat na 27. .. Tfe8 maar niet zijn loper tegen het paard op c5 had moeten ruilen. Zwart geeft dan – onbegrijpelijk voor mij – gewoon zijn c-pion weg. Sterker was daarna echter 42. Dd7 of 48. gxh6+ geweest, waarna wit in ieder geval nog een vrije h-pion overhoudt. Daarna heeft zwart met zijn ijzersterke loper een vesting die zelfs door Jan Aart niet geslecht kon worden.
En dan Onno aan bord 2 met zwart. Het wordt een typische ‘Onno partij’: hij lijkt slechter te staan maar behoud altijd kansen en slaat als die zich voordoen onverbiddelijk toe. Dit keer komt hij na een geweigerd – jawel Jan! – Morra gambiet wat slechter te staan. Tenminste volgens de computer; de mens zoals ik dacht dat hij met die zwakke pionnen op d6, b6 en a6 en een wit loperpaar heel slecht stond. Maar dan verbreekt wit de verbinding van zijn torens met 28. Tc2 – “split rooks” zoals Daniel King altijd zegt – en wint Onno razendsnel in een onweerstaanbare aanval. Kijk weer zelf:
En dan ikzelf aan bord 1 met wit. Kijk eerst maar zelf:
Ik weet niet of u dat ook heeft maar ik vraag me na zo’n partij tot diep in de nacht af waarom ik zo’n partij niet gewoon gewonnen heb? Is het omdat de zwartspeler begrijpt dat hij slecht tot verloren staat en als een leeuw gaat vechten? Word ik overmoedig? Kijk ik niet meer goed in tijdnood? Is het de leeftijd, want het is bekend dat je hersenen misschien al na je 25e en zeker na 30 tot 40 jaar achteruit beginnen te gaan? Of gewoon een speling van het lot: lacht vrouwe Fortuna mij niet toe?
Het begint eigenlijk op zet 25 als ik op de vorige zet de volgorde door elkaar haal. Teleurgesteld speel ik zonder na te denken 25. Tab1, terwijl 25. Tcb1 gevolgd door slaan op b7 gewoon een pion wint. Maar dan zet 53. Nee, geen tijdnood. Ik kijk gewoon niet meer naar de mogelijkheden voor zwart; zie dat de koning via b4 de witte b-pion moet ondersteunen en geef dan zonder veel na te denken schaak op d7 gevolgd door 53. b7 en overzie dat zwart schaak op e1 geeft en niet op c1. Hubris? Ik weet het niet. Misschien toch optimisme en onachtzaamheid, gecombineerd met het bereiken van de pensioen gerechtigde leeftijd.
Veilig en wel bereiken we weer met de trein Leiden Centraal. Vorige keer tegen VAS uit moesten Aart Jan en Frank nog met de handen boven het hoofd ineengedoken op hun stoel gaan zitten terwijl een arrestatie team met schilden vooruit en met getrokken geweren en pistolen de treincoupé binnen stormde en een levensgevaarlijke verdachte oppakte. Daarna stapten ze uit in een verlaten en door de politie afgesloten station. Dit keer was de aankomst dus wat minder spectaculair en kon men veilig en wel uitstappen en lopen naar Bistro Entrekoos om het verlies weg te ‘entrecôteren’ en te spoelen!