Philidor 5 – Leithen 2: 4,5 – 3,5!
Jetze Heun
Een erg nuttige overwinning. Leithen 2 was gemiddeld 80 elo-punten sterker. L2 had een “tactische” opstelling waardoor Henk Postma op bord 8 een 300+ punten tegen zich kreeg en dat bleek teveel. De bovengelegen zeven borden wonnen we met 4,5-2,5 tegen gemiddeld 47 elo meer. Wie gelooft er in een tactische opstelling?
Terugkijkend, denk ik dat Ph5 won omdat we in de meeste partijen op de goede manier het INITIATIEF namen, en initiatief nemen is een schaakwijsheid, toch? Op volgorde van beslissingen, met de apotheose aan het einde.
Hans Vodegel aan bord 7 met zwart. Pf6, g6, Lg7 antwoord op dame-pion opening met c3 en loper op f4. Wit stond heel stevig en zwart niet slecht, met c5 nog volgens “het boekje”. Zwart vond het moeilijk de juiste plaats voor zijn stukken te vinden. Dat had tot gevolg dat hij na wits e4, ineens 2 centrum pionnen achter kwam te staan. Toen zwart op de 24e zet onachtzaam een toren en-prise zette, was het pleit echt beslecht. Zoals zwart zei ”er zit nog zomerroest op, ik moet meer spelen”. Dat was 0-1.
Ed Pot aan bord 4 met wit. D4 opening met g3, Lg2 en g6, Lg7. Wit stelde zich voorzichtig op met c3 en e3, zwart hield zijn pionnen op d7 en e7. Manoeuvreren of wit met paard op e5 mocht staan. Zwart deelde speldenprikken uit maar die verzwakten in feite zijn positie, terwijl wit goed riposteerde en wel echte dreigingen creëerde. Dat is pas nuttig initiatief. Zwart dacht met een paard een pion op d4 winnen (met aftrek op de witte dame), het paard te redden met een tussenschaak op e2. Echter daar was zijn paard dan weer niet te redden. Dat was 1-1.
Jetze Heun aan bord 6 met wit. Gesloten Spaans, met d4 zonder h3. Wit actief op de koningsvleugel (o.a. Pf5), waarvan zwart het zo benauwd kreeg dat hij al zijn stukken op die vleugel concentreerde. Geholpen door zwart zette wit de boel daar en in het centrum lekker vast, omdat zwart dan bleef zitten met een erg trage verbinding naar zijn damevleugel. Vervolgens sloeg wit op die vleugel toe met door stukken ondersteunde oprukkende pionnen, leidend tot pionwinst. Toen ook de achtergebleven pion op c7 viel, wachtte zwart de promotie van de witte pionnen niet af. Dat was 2-1.
Piet Warmenhoven aan bord 5 met zwart. D4 werd beantwoord met de Stonewall opstelling (volgens mij is Piet altijd graag met de f-pion bezig, met wit en zwart). Zwart positioneerde een paard op e4 en toen wit zijn P van c3 via via naar d3 gespeeld had en zijn andere P van f3 naar d2 speelde, had zwart ondertussen pionnen op a5, b6, d5, e5, f5 en g5 staan. Over initiatief gesproken. Grote verwikkelingen, wit won met loper e5 pion, echter: er kwam een zwarte toren op c2 en een paard op e2. Over initiatief gesproken. Of het allemaal objectief correct was? Wit bezweek en zijn schijnbaar bevrijdende oplossing werd door zwart, die het bord als geheel prima overzag, beslissend opgelost met een verwoestend Lc6 op de diagonaal a8-h1. Dat was 3-1.
Roel in’t Veld aan bord 3 met zwart. Zwart werd met zijn eigen wapens bestreden (opening b4) en toen ik tegen het einde kwam kijken zag ik een grote cluster van zwarte stukken rondom en op de velden f7, f6, e7 en e6 met daarom heen aan drie zijden allerlei witte stukken. Over initiatief gesproken. De situatie werd langzaam maar zeker onhoudbaar. Na afloop vertelde Roel mij dat zijn echte fout de rokade was geweest. Heeft hij altijd al een verloren zet gevonden! Dat was 3-2.
Zoals al gemeld hield Henk Postma het aan bord 8 met wit lang vol tegen de 300+ elo-punten. Echter een tweetal te defensieve zetten (eigen woorden HP) in het vroege middenspel, gaven zwart te veel kansen en die harkte langzaam maar zeker de winst binnen. Dat was 3-3!
René van der Berg aan bord 2 met wit. Wit had zich goed voorbereid op een receptie in het centrum van het land. Hij speelde onvervaard, drong vol initiatief de zwarte stelling binnen (Pg7, Dd5), won een kwaliteit op a8 en moest toen even verstandig keepen. Deed dat vol overtuiging. De omstanders twijfelden nog wel, maar René niet. Wit veroverde de belangrijkste lijnen en won gedecideerd. Dat was 4-3.
De Ruyter aan bord 1 met zwart. De apotheose, laat op de avond. Een eindspel met louter zware stukken: elk D+2T en pionnen op a2, b2 tegen a7, b7 en h2, g3, f4 tegen g7, h7. Ga er maar aanstaan. Zwart had zijn (vrij)pion op d4(?) net moeten inleveren en stond dus een pion achter. Aan beide kanten de koningen achter de paaltjes op respectievelijk a1 en h8. Dat laatste een moedige, door toeschouwers omstreden, keuze van zwart. Zwart hield het initiatief, dreigde continu mat op de onderste rij, deed verstandige dingen met zijn dame, won ook nog tijd en dat alles verzekerde de remise. En toen was het 4,5 – 3,5 !!!!!!!