Door Michiel Vergeer
Na de winterstop speelde Philidor 1 voor de 6e ronde thuis tegen koploper Het Witte Paard uit Haarlem dat tot nu toe alles had gewonnen. Een geduchte tegenstander die gemiddeld meer dan 2200 ELO-punten achter de borden kan brengen. Het zou een lange en spannende wedstrijd worden. De enige die het kort hield was Maarten. Hij wist een loper in te sluiten op de koningsvleugel. Zijn tegenstander leek er nog wat pionnetjes compensatie uit te slepen maar Maarten maakte snel gehakt van de koningsstelling. Na anderhalf uur spelen was deze 1-0 voorsprong een mooie opsteker die lang stand hield. Bij Herman was het veld open en na dameruil leek zijn partij op remise af te koersen. Zijn remiseaanbod werd echter afgeslagen. Aan een aantal andere borden zoals bij Nico en Arres leken de onzen onder druk te staan met minder ruimte. Léonore leek aanvalsperspectieven te hebben. Stef had ook aanval op de koningsvleugel maar na dameruil waren er ogenschijnlijk geïsoleerde pionnen op de b4, d4 en f4 tegenover b5,d5 en f5. De kleur van de loper leek mij belangrijk. Thijs had een onoverzichtelijke stelling. Zijn naar c5 opgerukte witte pion was óf een mooi steunpunt voor de aanval óf een aanvalsdoel voor zwart. Bij Guido was de gesloten stelling als gebruikelijk lange tijd vol en ingewikkeld. Ik zag zijn paard op de a-lijn ver van huis.
Bij Herman ging het helaas helemaal mis. Hij gaf pardoes een paard weg op c4 in een gelijkwaardige stelling en kon meteen opgeven. In het laatste halfuur voor de tijdcontrole kwamen we weer op voorsprong. De stukken van de tegenstander van Thijs stonden afgesloten op de damevleugel, Thijs bracht een schijnoffer en won prachtig op de koningsvleugel met mat. Léonore ruilde de dames maar kon geen doorslaggevend voordeel behalen. Zij accepteerde het remiseaanbod. Ik werd helemaal optimistisch door Guido. Door een slimme indirecte dameruil won hij een pion. Hij ging voortvarend in de aanval. Toen hij een stuk ging winnen gaf de tegenstander op. 3,5-1,5 bij de tijdcontrole. Een sensatie hing in de lucht. Arres had zich heel precies verdedigd en was losgekomen, met zelfs bijna doorslaggevende aanval. Nico had in een benauwde stelling de tijdcontrole gehaald. De tegenstander had een pionnenketen van e3 tot h6, hij een keten van h7 tot e4. Link als er een paard op g6 kan slaan of de dame op g7 kan komen. Op miraculeuze wijze wist hij de dame op g7 te pareren. Stef was in een toreneindspel met paard voor hem en loper voor de tegenpartij terecht gekomen. Hij kon zijn paard offeren voor alle zwarte pionnen waarna hij een toren plus loper eindspel tegen toren met twee of drie pionnen volgens de omstanders remise moest kunnen houden. Bij het verder spelen hield Nico nog een half uur stand en wist de dames te ruilen maar uiteindelijk kwam het aangekondigde paardoffer op g6. Stef offerde zijn paard niet en bezweek toen tegen kwart voor zes door de opgerukte pionnen. Alles hing nu af van de partij van Arres. Soms leek hij op winst af te koersen, dan weer op verlies. Uiteindelijk pareerden de combattanten de wederzijdse dreigingen en besloten met nog heel weinig tijd op de klok tot zetherhaling en remise. Een 4-4 gelijkspel. Vooraf had ik er wel voor getekend, maar we hebben reële kansen op de volle winst gehad.