Graag schrijf ik ook een verslag over de wedstrijd tegen DSC, waarbij ik gebruik maak van de nieuwe functie om partijen na te spelen.
Op zaterdag 7 maart heeft het eerste team een belangrijke 6-2 overwinning geboekt op DSC 3. Wij arriveerden ruim op tijd met zeven spelers en team captain Michiel in Delft. Alleen Maarten moest nog komen. Dat was niet onverwacht: hij had ’s ochtends een toets en hij zou mogelijk te laat komen. Toch wilden wij geen invaller inzetten, omdat dit een belangrijke wedstrijd was. Bovendien was Maarten topscorer met 4 uit 4 (!) en hadden we al een invaller voor Arres.
In de poule stonden we bovenaan, 1 matchpunt los van Souburg. Daarachter volgde onder andere DSC 3, een team dat vooraf was ingeschat als een van de kanshebbers voor de titel. Toen er tegen 14:00 nog geen spoor van Maarten was, besloot Michiel met een uur minder op de klok plaats te nemen op het zevende bord. Een tegenvaller, temeer daar Maarten een minuut later alsnog binnen kwam! De toets was uitgelopen en onderweg zat hij vast vanwege een ongeluk op de weg. De partij was echter al gestart en Michiel mocht niet meer ruilen. Interessant is dat eerder in het jaar tegen concurrent Souburg hetzelfde was gebeurd toen Nico in de file stond. Toen viel Michiel zonder succes in op het eerste bord, maar wonnen we desondanks de wedstrijd. Nu gingen we ook uit van een verliespartij op het zevende bord. Hoewel Michiel een ervaren clubspeler is, is zijn rating 200 punten lager dan ons gemiddelde. Dit, gecombineerd met een uur minder op de klok, is een groot nadeel.
Na ongeveer een uur spelen liep ik een rondje langs de borden met de volgende inschattingen (van hoog naar laag): Stef had een comfortabele stelling; Thijs stond onder druk; Nico stond gelijk; ik stond gelijk; Leonore stond iets beter; Herman stond onder druk; Michiel stond minder en was in tijdnood; Harry stond iets beter. Dat kon dus nog alle kanten op, en ik vreesde dat het niet kunnen spelen van Maarten een belangrijk nadeel zou zijn.
Stef was als eerste klaar. Hij had zich laten verleiden een pionnetje op b6 te pakken, maar zwart had hiervoor voldoende spel gekregen als compensatie. Toen de tegenstander een pion terug won, was er niets meer om voor te spelen. 0,5-0,5. Niet lang daarna was Michiel klaar. Zijn tegenstander had in de tijdnood van Michiel iets te enthousiast gespeeld en was pardoes in een valletje gelopen: hij kon meteen opgeven! Deze onverwachte overwinning van de team captain was een enorme motivatie voor de rest van het team en mogelijk een zware klap voor de spelers van Delft.
Kort hierna won invaller Harry een goede partij. Hij kreeg met zwart een isolani-stelling op het bord en voerde de druk langzaam op. Na een ruil op e3 moest wit met de f-pion terugslaan en deze pion werd zwak. Harry maakte het solide af en zo stond het 2,5-0,5. Toen de tijdnood begon te naderen vielen er nog twee remises. De tegenstander van Thijs had de opening agressief aangepakt met g2-g4 en f2-f4-f5, maar Thijs had zich goed verdedigd. Nadat er een aantal stukken waren geruild, stond de witte koning een beetje op de tocht, waardoor hij met zijn dame naar binnen kon en eeuwig schaak kon geven. Ook Nico kwam vanuit de opening in een vijandelijke aanval terecht. Toen zijn tegenstander echter …gxh3 speelde, kon hij met Kg1-h2 gebruik maken van het gezegde ‘De koning staat het veiligst achter een pion van de tegenstander’. Hierdoor sloeg de aanval niet door en even later werd remise afgesproken.
Het stond dus 3,5-1,5 en elk half puntje was nu welkom. Zelf had ik, geïnspireerd door Michiel en de tijdnood van mijn tegenstander, twee stukken geofferd voor een toren en een pion en bovendien twee gebonden vrijpionnen. Op papier niet echt een offer te noemen, maar mijn koning stond op de tocht en mijn pionnen waren eerder zwak dan sterk. Mijn tegenstander vond in tijdnood veel van de goede zetten, maar op het cruciale moment verzuimde hij het af te maken.
Hier was een interessant eindspel ontstaan, dat op het eerste gezicht goed leek voor mij. De 3 vrijpionnen samen met de loper moesten toch wel voldoende zijn voor de winst?
Omdat de tijdcontrole voorbij was kon ik even bij Leonore en Herman gaan kijken. Leonore was een modelpartij aan het spelen met een achtergestelde zwarte pion op d6. Omdat deze onder controle was, kon zij op de damevleugel gaan spelen en kreeg daar een vrije a-pion. Een methode volgens de boekjes, die mij deed denken aan de partij Fischer – Gadia, 1960 (zie voor de volledige partij http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1044117)
Ondertussen had Herman een remise-eindspel op het bord. Hij had de hele partij onder druk gestaan, ook in deze partij vanwege een zwakke zwarte d6-pion. Toen ik later keek, was er een eindspel met 2 lopers en een stuk of 5 pionnen tegen 2 lopers en een pionnetje minder ontstaan. Dat zou gewonnen moeten zijn voor de partij met een pion meer, maar ik hoopte dat een belangrijke remise-methode zou ontstaan (nee, niet ongelijke lopers, dat is vrij lastig voor elkaar te krijgen met alleen lopers op het bord!) die mij ook weer aan Fischer deed denken (zie voor de volledige partij http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1044527):
Het leek er dus op dat we de wedstrijd zouden winnen, maar het was altijd mogelijk dat Leonore niet zou winnen of dat Herman de krappe remiseweg toch niet zou vinden. Bovendien had ik inmiddels met de nieuw verkregen tijd over mijn eigen stelling nagedacht en zag geen duidelijke winst. Sterker nog, als mijn vrijpionnen geblokkeerd zouden worden en mijn tegenstander kon zelf doorlopen, zou ik de partij nog kunnen verliezen. In overleg met Michiel besloot ik tot een remise aanbod:
Daarmee was ik als laatste klaar. Herman had zijn eindspelkennis laten zien en had remise gehouden. Leonore had haar a-pion laten promoveren en won een goede partij. Uiteindelijk dus een ruime overwinning met 6-2. Omdat Souburg verloor van Charlois Europoort staan we 2 matchpunten los van de concurrenten. We kunnen dus met optimisme naar de komende rondes kijken. Zou er een kampioenschap inzitten?
Prachtige overwinning! En een dubbelslag door de andere uitslagen. Dit jonge team verdient de Tweede Klasse. En kan nog doorgroeien!
Geweldig hoe jullie elkaar tot een topprestatie hebben gebracht. Philidor 2 blijft zijn best doen om 3e klasse KNSB te halen, maar is helaas afhankelijk van anderen.
Over het eindspel Taimanov – Fischer is nog een anecdote. Taimanov hoopte Fischer te kunnen laten zweten, maar tot zijn verbazing produceerde Fischer vrijwel zonder na te denken de remisemethode. Toen hij na afloop vroeg hoe hij dit voor elkaar kreeg, antwoordde Fischer dat hij een paar jaar daarvoor in Shakhmaty (een Russisch tijdschrift!) een analyse van Averbakh over dit eindspel had gelezen en de methode had onthouden!