Philidor 6 houdt Bodegraven 2 in bedwang

Na ons succes tegen het sterke LSG (5-1) traden we in de tweede ronde op 20 november thuis tegen Bodegraven 2 aan, de op papier sterkste tegenstander in 4B. Hier kon van tevoren wel wat tegenop gezien worden, gezien hun stuk hoger liggende gemiddelde rating. Zouden we ook nu een goed resultaat kunnen neerzetten? Hans en Peter waren ziek, maar deden dapper mee.

Helaas keken we al ras tegen een 0-1 aan. Waar Jan in de eerste speelronde een mooie snelle overwinning boekte, verslikte hij zich nu in de opening en liet zijn loper op b3 insluiten. Initiatief weg en stelling gebroken, was er ditmaal geen eer te behalen. Ook dit is schaken, next time new chance.

Dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie …etc, moet helaas ook Peter ditmaal ervaren. Vanwege succes in de 1e ronde geprolongeerd op bord 2 opnieuw de Spaanse Ruilvariant. Peter (wit) doet achteraf verslag: “Als wit rond zet 20 ongehinderd met de f-pion mag opmarcheren ziet ‘t er voor zwart somber uit. Twee knapen van pionnen op e5 en f6, de zwarte loper voor eeuwig begraven op h8. Het is feest. Echter, in plaats van rustig te consolideren raakt de witspeler volledig de kluts kwijt. In de wetenschap dat een van beide pionnen gaat promoveren offert hij zijn paard op f7. Een complete slag in de lucht. Onbewogen incasseert zwart het kleinood en enkele zetten later het volle punt. Wit vol zelfbeklag achterlatend.”
Zoals Donner zou zeggen…(ik hoor het hem zeggen).

Vrijwel tegelijk was ook Piet op bord 3 met zwart klaar: “Vader van Briemen had mij een jaar of twee terug gruwelijk afgemaakt toen ik met wit in Bodegraven onbezonnen Weens tegen hem speelde. Na een valse tussenschaak had hij mij  alle uithoeken van Bodegraven laten zien. Vastberaden mij te revancheren speelde ik mijn geliefde …(geheim), maar wit hield niet van een lolletje en speelde een ruilvariant. Ik deed er alles aan om het evenwicht te verstoren, doorbrak de symmetrie die deze variant vaak kleurloos maakt en koos voor de lange rochade tegenover zijn korte, maar het hielp geen steek en ik moest zelfs oppassen niet in het nadeel te komen. Op de 29e zet bood hij remise aan. We stonden toen met 2-0 achter dus ik heb het nog 14 zetten lang geprobeerd, maar toen was echt alle muziek er uit: ½- ½.”

De tussenstand ½- 2½, oei…Maar toen keerde het tij: Wim (zwart) op bord 1 en Hans (wit) op bord 4 brengen de spanning weer terug:

Wim’s tegenstander “verjoeg met een sterk centrum mijn paarden naar de rand van het bord, echter wel op de helft van de tegenstander waar ze (onbedoeld) verrassend actief werden. Zozeer dat wit zich genoodzaakt voelde een van zijn paarden terug naar g1 te spelen (dan moge duidelijk zijn wie het initiatief heeft!). Mijn tegenstander verloor vervolgens zijn g en h pion door een manoeuvre van de zwarte dame, maar kreeg in ruil hiervoor wel open lijnen, waarvan een toren en een dame gebruik gingen maken om op zwarts kort gerocheerde koningsstelling druk uit te oefenen. Op het juiste moment, namelijk toen de aanval van zijn kant er echt even dreigend uit kwam te zien, bood hij remise. Gelukkig hield ik het hoofd koel en zag dat de aanval gemakkelijk te pareren was. Toen enige zetten later wit vijf pionnen achter stond, vond mijn tegenstander het welletjes en gaf op.”

Hans had nog geprobeerd met een ziekmelding onder zijn partij uit te komen, maar bij gebrek aan invallers had de teamleider, naar de vermaarde uitspraak van Ernst Happel’s “kein geloel spielen”!!! (maar dan een héél stuk beschaafder en eleganter, natuurlijk), Hans zodanig overreed om “na een boterham met aspirientjes alsmede codeine om de hoest te onderdrukken, de partij te  spelen. Er kwam wederom een Siciliaan op het bord maar nu een klassieker met aanval voor wit op de zwarte koningsstelling en aanval voor zwart via de open c-lijn. Met een oprukkende g pion werd het paard op f6 onder vuur genomen, waarbij zwart koos voor e8 ( d6 was reeds bezet door de loper), wat direct enig voordeel voor wit opleverde. Na wat tegendreigingen van zwart te hebben gepareerd verloor zwart de kwaliteit en twee pionnen. Een ijzersterke loper op g7 hield hem nog even op de been, maar na het doorstoten van de h pion naar h5 stond de sterling op instorten en gaf zwart op.” Geweldig, Hans, dank voor je persoonlijke opoffering, waardoor de stand op 2½ -2½ is gekomen!

Op bord 5 speelt Henk met zwart de stonewall. Omdat wit zijn c-pion doorspeelt naar c5 bereidt zwart de aanval op e5 voor. Maar de witte loper op g5 roept ook om Pe4 en dat pakt goed uit: omdat wit gedwongen is dit paard af te ruilen, is het centrum en de opening inderdaad voor zwart. Maar als wit met f3 e4 aanvalt, vergeet zwart de directe aanval op e5 (e6-e5) en na exf3 en Pxf3 is de positie gebalanceerd. Als zwart daarna de aanval op e5 alsnog inzet, zijn de kansen zelfs gekeerd. Ai, …het is toch zaak, remise te houden. De damesvleugel en centrum staan vast, maar op de koningsvleugel komt wit met een laatste aanval. Maar door afruil heeft nu ook wit te weinig aanvalsstukken over. Zo leidt zorgvuldig positioneren van de koning tot herhaling van zetten. En worden de handen geschud.

Met deze 3-3 eindstand, staat Philidor 6 (door bordpunten) fier bovenaan. We hebben de sterkste tegenstanders gehad en de verwachtingen voor het Nieuwe Jaar zijn uitstekend!

Henk Postma

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *