Door Frank Zeven
Dat ik over de wedstrijd van Philidor 2 tegen Paul Keres 3 van 26 november jl. geen verslag heb geschreven, heeft niet gelegen aan de teleurstelling (leuk schaakcryptogramwoord overigens!) daarover, maar aan puur tijdgebrek vanwege drukte op mijn werk. Het is nu te lang geleden om gedetailleerd verslag te doen, maar hier wél een paar kreten: ikzelf verlies onnodig met zwart de controle over een gelijke stelling op zet 32 en ga langzaam maar zeker bergafwaarts. Als ik f6-f5 had gespeeld en wits pion op e4 tot verklaring had gedwongen, had wit weliswaar een vrijpion gekregen op e5, maar dan had ik veld d5 onder controle gekregen met massale afruil en een remisestand. Leerzaam moment. Helaas verlies ik omdat het stemmetje in mijn hoofd “geef de tegenstander géén vrijpion!!” het won van bovengenoemde oplossing. Robin weet met trucs en goed spel en een verre vrijpion op h7 een kwaliteit vóór te komen. Hij rekent goed door en besluit die kwaliteit op het juiste moment terug te geven met een op tempo gewonnen pionneneindspel. Knap. Wadim staat in een dubbeltoreneindspel 2 pionnen achter, maar lijkt een soort vesting te hebben. Hij ruilt af, maar wit heeft nét de oppositie in de eindstelling van K tegen K+pi. Verlies dus. Willem scoort op bord 2 gelukkig zijn eerste halve punt. Helaas kan ik de stelling niet meer oproepen in mijn geheugen. Net als de partij van Hans, die nog steeds op die ergerlijke 0 punten bleef zitten. Invaller voor Maarten van Veen Jan van der Knaap speelde een goede remise. In zijn partij kreeg de tegenstander net níet die oppositie te pakken. Ton Kohlbeck had een goede stelling, maar leek moeilijk te winnen. Maar…. ineens was die partij toch voorbij! Ik zag volgens mij dat de zwartspeler was vergeten dat wits loper op c6 veld h1 onder controle had. Ton pakte daardoor een ruime kwaliteit en zwart gaf op. Toen was het ineens 3-4! Wessel had een , misschien iets mindere stelling en hij vroeg of hij remise aan mocht bieden. Zou logisch geweest zijn, maar ik zag dat de tegenstander nog 4 minuten had en Wessel 15… Ik besloot Wessel te zeggen dat hij door moest gaan. Ik gokte op een verrassing… maar heel kort daarna kwam Wessel verloren te staan en ik zag hem balen en denken: “#$%^@, Frank, nu sta ik zelfs verloren…” Toch wist onze eerste bordspeler de rug te rechten en dat lastige eindspel tóch remise te houden… Drie-en-een-halve bordpunt. Dat hadden we vaker meegemaakt, maar daar gaan we het niet mee redden in deze klasse.
En dan….. 17 december 2016! Wat een dag!
Uit tegen ASV 3. Dat betekende een reisje naar Arnhem. We missen Wessel! Harry kon niet invallen: die was op wintersport… en Richard kon ook niet. Dan ons nieuwe lid Aart van de Peut bellen en gelukkig: hij kon wél! Hij woont intussen in Apeldoorn en dan is het 20 minuten naar Arnhem. Jammer dat we Aart maar zo kort bij onze club hebben! We moeten ook nog een keer uit spelen tegen Wageningen. Wie weet, Aart?
Ik was die ochtend een beetje laat bij het DCL en later bleek dat de wachtende 6 teamgenoten dachten dat ik in een identieke auto aan het inparkeren was en wel op een invalideparkeerplaats bij het DCL. Een man met grijswit haar en een rode jas. Dat inparkeren ging niet zo soepel en Ton maakte een beetje flauwe grappen tegen die bestuurder toen die uitstapte in de veronderstelling dat ik het was…. de invalide vreemdeling kon het niet zo waarderen. Haha, we hebben nog nagelachen in de auto over deze pijnlijke situatie! Nog even gecheckt of het adres bij beiden hetzelfde was. ASV speelt op zaterdag elders dan op hun clubavonden….
Eenmaal aangekomen stuurde mijn TomTom de auto een andere kant op dan Tons TonTon … Resultaat was dat Ton 5 seconden eerder de inrit in kon rijden dan ik. We hebben veel lol. Maarten komt ook aan uit Utrecht (korter ritje dan vanuit Leiden..) en Aart is al binnen. De wedstrijd kan beginnen in een zaal waar maar liefst 5 ASV-teams spelen… Een goed begin. Ik ben tevreden. Na een uurtje spelen staat Aart al een kwaliteit vóór. Mooi! Vasthouden! Ton staat gedrukt, maar de stelling lijkt verdedigbaar. Willem heeft het zwaar aan bord 1: Hij komt een pion voor maar er volgt een lelijke aftrekaanval van zwart: Met Ld7-h3! valt hij met zijn toren op d8 Willems dame op de d-lijn aan. Willem moet nu kiezen of hij zijn dame opzij speelt en zwart toestaat om Lxg2 te spelen waarmee hij de toren op h1 aanvalt én het dan niet meer door pion g2 gedekte paard op f3 met stukverlies. Willem besluit met zijn dame de zwarte toren te slaan en vervolgens met de pion de loper op h3. Hij heeft dan een stuk, een toren en een pion voor de dame. Zijn stelling was echter niet zó harmonieus dat hij compensatie had en Willem verloor. Aart won intussen zijn stelling. Netjes uitgetikt. Dus: 1-1. Ton Kohlbeck kwam uit zijn gedrukte stelling en kwam zelfs beter te staan, maar het ongelofelijke gebeurde… wit speelt een zet die Ton had overzien. Wit leek een stuk te winnen, maar in feite was het een blunder waarmee wit een stuk achter zou komen. Ton was echter zó overdonderd door het missen van die zet dat hij opgaf. De tegenstander verexcuseerde zich bedremmeld, wat Ton aanvankelijk niet begreep. “hoezo sorry?” … totdat Ton inzag wat hij gedaan had…. Opgegeven in een gewonnen stelling. Half misselijk over dit gebeuren kon ik hem alleen maar troosten. “Als dit het team een gelijkspel of de winst kost, doe ik vannacht geen oog dicht”. Ik hoopte dat het zover niet zou komen…. Die 2-1 achter duurde overigens niet lang! Hans van Steijn, jawel, had na een zeer spannende openingsfase, waarin wit net h-, g-, f- en e-pion naar voren stormde een heel scherpe verdediging opgezet, de tegenaanval ingezet. Die werd beloond! Stukken kwamen van alle kanten de witte stelling in, gaten op b3 en d3 en op de witte koningsvleugel. Het was duidelijk dat wit zijn stelling had overspeeld en toen zijn aanval niet doorsloeg, hij het lid op de neus kreeg. Hans had een eindspel van ongelijke lopers en elk een toren en pionnen één pion meer, die wel op d2 stond en op promoveren dus… Na nog enkele rake klappen was de weerstand voorbij en kon Hans zijn eerste winst bijschrijven. Gefeliciteerd Hans! Wat een heerlijk gevoel! 2-2. Maarten kreeg spelend met de witte stukken de Scandinavische opening tegen zich. Ik heb de partij in Fritz gestopt en we kunnen hier spreken van een plusremise zonder dat er hele enge dingen op het bord gebeurd waren. Nuttig. Stand gelijk met nog 3 partijen. Ik taxeerde mijn stelling op winst (wat een tijdje iets optimistisch bleek), Robins stelling remise en Wadim leek (toen ik even tijd had om daar te kijken) het benauwd te hebben en in mijn ogen bijna mat te gaan…..
Mijn partij wil ik graag een keer op de site zetten in zo’n naspeel-app. Jan van Amsterdam heeft ook twee leuke partijen van hem op die manier gemakkelijk toegankelijk gemaakt voor de na-speler. Wordt vervolgd! In ieder geval kostte me de stelling veel hoofdbrekens: Eindspel met elk één toren elk drie vrijpionnen. Zwart Ke7, Tf3, pi e5, f7, f2 en wit Kf1, Td6, pi c4, a2, b2. Ik voerde de zwarte stukken en Fritz geeft aan dat wit met Ta6-d6 zojuist een beslissende fout heeft gemaakt. Hij had moeten lopen met zijn pionnen of schaak geven met de toren. Dan is het waarschijnlijk gelijk. Nu kon ik de stelling heerlijk afmaken met oprukken van de e-pion tot e3 en later een beslissende opruk van de f7-pion naar f3. We staan nu een punt vóór en Robin weet “gewoon” remise te maken in een partij waarin hij drie pionnen heeft op f,g,h-lijn + een toren tegen zwart vier pionnen op e,f,g,h-lijn + een toren. Best lastig om remise te houden. Robin deed dat fantastisch. Zijn teleurgestelde jeugdige tegenstander bleef zelfs nog een eindspel K+T tegen K+T 6 zetten doorspelen…..
Wadim was nu de potentiele matchwinner! Hij had in de tussentijd zichzelf veilig gesteld en kon zelfs ruil afdwingen van dames en zo een stuk méér overhouden. Nog wel even oppassen voor de ver opgerukte g- en h-pion van de tegenstander en niet in echte tijdnood raken. Wadim moest in 4 minuten de klus klaren (met steeds een halve minuut per zet erbij) en de tegenstander had nog een kwartier. Wadim hield het hoofd koel. De tegenstander ging zelfs in op een ruilvariant, waardoor de klus alleen maar overzichtelijker werd voor Wadim en het niet 4,5-3,5 winst ging worden, maar zelfs 5-3! Als een kind zo gelukkig was ik! Zou het dan toch nog gaan lukken: behoud in de derde klasse is ineens weer iets dichterbij gekomen. Laat deze overwinning ons vleugels geven!
De Chinees smaakte overigens heerlijk, zeker toen ook een ander team (uit Hengelo) daar kwam eten en bleek dat ik een verkeerde jas had meegenomen uit het ASV-speellokaal. Een identieke jas, zonder essentiële zaken in de jaszakken. Misschien zou ik het nooit gemerkt hebben, behalve dat ik een oplaadkabeltje kwijt zou zijn geweest. Hoe is het mogelijk dat wij elkaar als onbekenden bij een Chinees in Arnhem treffen om een jassenruil te doen en dan af te reizen naar Leiden respectievelijk Hengelo…. Hogere machten zijn hier bezig….
Het was een bijzondere dag met bijzondere gebeurtenissen! Het smaakt naar meer!